اولیاء الله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۳۸: خط ۳۸:


==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:000060.jpg|22px]] [[احمد جمالی‌زاده|جمالی‌زاده، احمد]] و [[سید محسن سادات‌فخر|سادات‌فخر، سید محسن]]، [[اولیاء الله (مقاله)|'''اولیاء الله''']]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم''']]
* [[پرونده:000060.jpg|22px]] [[احمد جمالی‌زاده|جمالی‌زاده]] و [[سید محسن سادات‌فخر|سادات‌فخر]]، [[اولیاء الله (مقاله)|مقاله «اولیاء الله»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵''']]


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۱۸

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اولیاء الله (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

واژه‌شناسی لغوی

اولیاء جمع وَلیّ بر وزن فعیل و از ریشه "و-ل-ی" است. وَلْی در لغت به معنای قرب و نزدیکی است [۱].

برخی آن را در اصل به معنای وقوع چیزی پس از چیزی، همراه با رابطه‌ای بین آن دو دانسته و استعمال آن را در معانی دیگری مانند نزدیکی، دوستی، یاری و پیروی، از آثار آن اصل به حساب آورده‌اند[۲].

برای ولیّ نیز معانی گوناگونی مانند دوستدار، رفیق و یاری‌کننده ذکر شده است [۳] که در هر یک از آنها نوعی قرب و نزدیکی وجود دارد.

اولیاء اللّه ترکیبی اضافی است و مراد از آن کسانی هستند که از دوستی و قرب الهی برخوردارند. ولیّ خدا شدن لازمه ایمان به خداست، بنابراین هر مؤمنی از اولیاء الله است؛ ولی درجات اولیاء الله به مقدار درجه ایمانشان متفاوت است[۴]. گرچه دارندگان هر یک از مراتب ایمان از اولیاء الله هستند؛ ولی مراد از اولیاء الله در قرآن، کسانی هستند که به درجه عالی ایمان و عبودیت رسیده‌اند[۵]. آنان کاملانی هستند که از لباس بشریت بیرون آمده، و از قدس جبروت گذشته و در قدس لاهوت وارد شده‌اند و آنها موحّدان حقیقی‌اند و در حدیث قدسی در مورد ایشان آمده است: اولیای مرا کسی جز من نمی‌شناسد[۶]. البته این گروه نیز خود دارای مراتبی هستند، زیرا کمال ولایت پایانی نداشته، مراتب اولیاء الله نامتناهی است[۷]. برخی نیز ولیّ الله را کسی دانسته‌اند که فرشته با او سخن گوید یا کارهای نیک به او الهام شود[۸].

رسیدن به درجه عالی ایمان و عبودیت و برخورداری از این مرتبه ولایت، موجب می‌شود انسان نوعی ولایت تکوینی بر عالم پیدا کرده، بتواند در آن تصرّف کند، چنان که سرپرستی دیگر انسان‌ها و تدبیر امور آنان را نیز خداوند به چنین انسان‌هایی واگذار می‌کند[۹].

اولیاء الله در قرآن

ویژگی‌های اولیا الله

۱. ایمان

۲. تقوا

۳. دوری از ترس و اندوه از غیر خدا

۴. بشارت

۵. فوز عظیم

۶. آرزوی مرگ

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. المصباح، ص۶۷۲؛ القاموس المحیط، ج۲، ص۱۷۶۰، «ولی».
  2. التحقیق، ج۱۳، ص۲۰۳، «ولی».
  3. تاج العروس، ج۲۰، ص۳۱۰، «ولی».
  4. شرح فصوص الحکم، ص۴۴۱.
  5. المیزان، ج۱۰، ص۹۰.
  6. شرح فصوص الحکم، ص۴۴۱.
  7. شرح فصوص الحکم، ص۱۴۸.
  8. علم الیقین، ج۱، ص۴۸۸.
  9. جمالی‌زاده، احمد و سادات‌فخر، سید محسن، اولیاء الله، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵.