محکم و متشابه در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

*با اینکه ادعا می‌‌شود [[قرآن]] قول فصل است؛ یعنی، [[کلامی]] است که [[حق و باطل]] را از یکدیگر جدا می‌‌سازد، وجود [[متشابهات]] در آن، خود عاملی برای آمیختگی [[حق و باطل]] است. از این رو، مذاهبِ [[حق و باطل]] همگی برای [[اثبات]] [[حقانیت]] خود به [[آیات قرآن]] [[تمسک]] می‌جویند. اگر همه [[آیات قرآن]] روشن و واضح بود و این [[متشابهات]] را نداشت، [[منحرفان]] و [[پیروان]] [[مذاهب]] [[باطل]] نمی‌‌توانستند در زیر نقاب [[قرآن]] از موجودیت خود [[دفاع]] کنند. این مسئله به صورت‌های دیگری نیز مطرح شده است؛ برای نمونه گفته شده است: با اینکه [[قرآن]] [[نور]] و [[روشنایی]] و سخن [[حق]] و آشکار است و برای [[هدایت]] عموم [[مردم]] آمده است، چرا برخی از [[آیات]] آن به گونه‌ای [[متشابه]] و پیچیده است که موجب استفاده نادرست فتنه‌انگیزها می‌‌شود؟ همچنین گفته شده است: [[قرآن]] به مقتضای [[حکمت]] نازل شده است و مقتضای [[حکمت]] این است که [[کلام]] به گونه‌ای [[القا]] شود که مراد واقعی از ظاهر آن به دست آید؛ بنا بر این، تشابه بر خلاف [[حکمت]] است؛ چرا که تشابه موجب التباس و [[اشتباه]] و در نتیجه [[گمراهی]] مخاطبان است و این امر از نظر [[عقلی]] [[قبیح]] است. حال چگونه می‌‌توان وجود [[متشابهات]] را که زمینه‌ساز این [[گمراهی]] هستند، مطابق [[حکمت]] دانست؟ از سوی دیگر مطابق سخن [[قرآن]]، [[آیات]] [[متشابه]] دستاویزی برای [[اهل باطل]] در [[گمراه کردن]] [[مردم]] است، پس آیا جایز است [[متکلم]] [[حکیم]] به گونه‌ای سخن گوید که [[اهل باطل]] به آن [[تمسک]] کنند؟