تجارت

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تجارت در قرآن - تجارت در حدیث - تجارت در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تجارت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

1. ﴿قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ﴾
2. ﴿وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ﴾

نکات

در این دو آیه مطالب زیر به دست می‌آید:

1. علاقه به تجارت در حد ترجیح آن بر خدا و رسول و جهاد در راه خداوند سبب فسق انسان، و محرومیت از هدایت الهی: ﴿وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ﴾» و در پی دارنده تهدید خداوند اعلان شده است: ﴿فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ﴾
2. مسلمانان صدر اسلام از سوی خداوند به سبب ترک پیامبر در حال ایراد خطبه‌های نماز برای تجارت و یا تماشای لهو نکوهش شده‌اند. ﴿وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ﴾.

بیع

از آیه شریفه ﴿أَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا﴾ فهمیده می‌شود که ربا و بیع دو نوع عملاقتصادی است. که یکی را شارع تحریم کرده و دیگری را تحلیل فرموده است.ربا بیع نیست و بیع ربا نیست، هر کدام نوعی عملاقتصادی است.ربا اسم زیاده است نه اسم بیع ربوی. بیع اجراء صیغه نیست، عمل معاوضه است. بیع، تملیک است و اخراج از ملکیت خود و داخل کردن در ملکیت غیر. این است که جنسی را به مثل خودش ولی با زیاده خرید و فروش کنند. اگر جنس با برابر خودش معامله شود جایز است ولی با زیاده اگر معامله شود، این البته قرض نیست، بیع و معامله است ولی معامله ربوی است و جایز نیست، حرام است. حقیقت بیع عبارت است از نوعی کار که آن کار عبارت است از تصدی توزیع. بیع عبارت است از نوعی کار و سرمایه که هرگز سود ندارد.

بیع شرط

صورت بیع شرط از این قرار است که قرض گیرنده خانه یا ملک دیگر خود را به قیمتی کمتر از قیمت واقعی آن می‌فروشد به شرط خیار فسخ در رأس اجل مقرّره، سپس همان ملک را از خریدار اجاره می‌کند. در حقیقت اجاره پول به صورت اجاره خانه در می‌آید.

بیع متاعی

[فرد] وقتی می‌خواهد قرض ربوی بگیرد متاعی را به بیشتر از قیمت عادله‌اش می‌خرد یا به کمتر از قیمت عادله می‌فروشد یا صلح می‌کند به شرط آنکه مبلغی هم طرف معامله به وی قرض بدهد. و هم‌چنین در بیع ربوی. (مجموعاً شش قسم است).

بیع و اجاره

یک وقت کار را انسان یکجا به دیگری منتقل می‌کند، این می‌شود بیع. یک وقت هم انسان کار را تدریجاً منتقل می‌کند، چون این کار به تدریج مستهلک می‌شود و از بین می‌رود. وقتی که انسان کار را تدریجاً به دیگری منتقل می‌کند اسمش می‌شود اجاره.

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

1. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم
2. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: