سعید بن عبدالله حنفی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

سعید بن عبدالله حنفی در حدیث - سعید بن عبدالله حنفی در کلام اسلامی - سعید بن عبدالله حنفی در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سعید بن عبدالله حنفی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

سعید بن عبدالله حنفی از شهدای والاقدر کربلاست، که ایمانی راسخ و شجاعتی فراوان داشت و از هواداران سر سخت اهل بیت(ع) بود.

مقدمه

شب عاشورا وقتی سید الشهدا(ع) از افراد خواست که از تاریکی استفاده کرده متفرق شوند، یاران برخاستند و هر یک سخنانی گفتند. از جمله سعید بن عبد الله ایستاد و گفت: نه به خدا قسم، تو را وانمی گذاریم تا خداوند بداند که ما در نبود رسول خدا(ع) حق او و ذریّه‌اش را مراعات کردیم. به خدا سوگند، اگر بدانم که کشته می‌شوم، سپس زنده می‌شوم، آنگاه سوزانده می‌شوم و هفتاد بار با من چنین می‌کنند، باز هم از تو جدا نمی‌شوم تا در راه تو فدا شوم. چگونه چنین کنم، با آنکه بیش از یک بار کشته شدن نیست و پس از آن کرامت ابدی و بی‌پایان است. این نشان‌دهندۀ عمق ایمان و اخلاص او در راه یاری حق و عترت است. او و همراهش هانی بن هانی، آخرین سفیرانی بودند که امام حسین(ع) نامه‌ای خطاب به مردم کوفه نوشت و به دست آنان سپرد. در آخر همین نامه، جملۀ معروف امام دربارۀ “وظیفۀ پیشوا” آمده است که: «وَ لَعَمْرِي مَا الْإِمَامُ إِلَّا الْعَامِلَ بِالْكِتَابِ...». نیز یکی از فرستادگانی بود که نامه‌های کوفیان را خدمت امام حسین(ع) آورده بود.

وی از انقلابیون پرشور کوفه به حساب می‌آمد. در نهضت مسلم بن عقیل هم فعّال بود و نامۀ مسلم را به مکّه رساند و از مکّه همراه امام به کوفه آمد تا در روز حماسۀ بزرگ عاشورا، جان را فدای رهبرش سازد. هنگام ظهر عاشورا در مقابل امام حسین(ع) ایستاد تا آن حضرت نمازش را بخواند. او آن قدر تیر خورد که بر زمین افتاد و جان باخت. در پیکر او غیر از زخم شمشیرها و نیزه‌ها، سیزده تیر یافتند. نامش در زیارت ناحیۀ مقدسه، همراه با جملاتی که شب عاشورا در برابر امام حسین(ع) گفت و ثنا و دعایی که حضرت حجّت در این زیارت برای او دارد، آمده است.

جستارهای وابسته

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: