کینه در حدیث

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث کینه است. "کینه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

کینه در قرآن - کینه در حدیث - کینه در نهج البلاغه - کینه در اخلاق اسلامی - کینه در معارف دعا و زیارات

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل کینه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

روایات مربوطه

1. امام صادق(ع) فرمودند: "خداوند هیچ عملی را از هیچ مؤمنی نمی‌پذیرد، در حالی که او نسبت به مؤمن دیگری نیّت بدی در دل دارد"؛
2. امام صادق(ع) فرمودند: "کینه مؤمن، فقط تا وقتی است که همراه کسی است که ناراحتی او را فراهم کرده است، امّا چون از او جدا شود هیچ کینه‌ای از او به دل ندارد؛ در حالی که کینه کافر باندازه روزگار طول خواهد کشید" ؛
3. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "آیا شما را از کسی که شباهتش به من از همه کمتر است آگاه نکنم؟ گفتند: بله ای پیامبر خدا! ما را خبر ده که او کیست، حضرت فرمودند: کسی که بدرفتار است و بدزبان و بخیل و حیله گر وکینه‌توز و حسود و سنگ‌دل، و از تمامی امور خیری که آرزو می‌شود دور است، و آدمی از دست او از هیچ شرّی در امان نیست" ؛
4. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: کینه زشت‌ترین عیب‌ها است. کینه آتشی است که جز با دست یافتن به منظور، خاموش نمی‌شود. کینه از اخلاق بدکاران است. در زنجیر ترین قلب‌ها، قلب انسان کینه‌توز است".

منابع

• مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۲

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: