: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اصحاب مدین در قرآن]] - [[اصحاب مدین در علوم قرآنی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
مشهور [[فرهنگ]] نویسان،<ref>الصحاح، ج ۶، ص ۲۲۰۱؛ لسان العرب، ج ۱۳، ص ۵۶، «مدین».</ref> جغرافی‌دانان <ref>معجم البلدان، ج ۵، ص ۷۷. </ref> و [[مفسّران]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۸، ص ۴۰؛ المیزان، ج ۱۰، ص ۳۶۱. </ref> مَدْین را نام شهری می‌دانند که [[حضرت شعیب]]{{ع}} به سوی [[مردم]] آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد [[قرآنی]] آن، به ویژه ترکیب "اصحاب مدین" {{متن قرآن|أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَأَصْحَابِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ}}<ref>«آیا خبر پیشینیان آنان: قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهیم و اصحاب مدین و سرزمین‌های زیرورو شده (ی قوم لوط) به آنها نرسیده است که پیامبرانشان برای آنها برهان‌ها آوردند؛ خداوند بر آن نبود که به آنان ستم کند ولی آنان خود به خویش ستم می‌ورزیدند» سوره توبه، آیه ۷۰.</ref>؛ {{متن قرآن|وَأَصْحَابُ مَدْيَنَ وَكُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَيْتُ لِلْكَافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ}}<ref>«و «اصحاب مدین» و (نیز) موسی دروغگو شمرده شد و به کافران مهلت دادم سپس آنان را فرو گرفتم پس (بنگر) کیفر من چگونه بود» سوره حج، آیه ۴۴.</ref> و "[[اهل مدین]]" {{متن قرآن|إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَنْ يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ يَا مُوسَى}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که خواهرت (نزد آنان) می‌رفت و می‌گفت: می‌خواهید شما را به کسی رهنمون شوم که او را سرپرستی کند؟ پس تو را به مادرت بازگرداندیم تا چشمش روشن گردد و اندوهگین نشود؛ و کسی را (ناخواسته) کشتی، ما تو را از (آن) اندوه رهاندیم و تو را بارها آزمودیم آنگاه سال‌هایی در میان مردم مدین به سر بردی سپس ای موسی به هنگام، باز آمدی» سوره طه، آیه ۴۰.</ref>؛ {{متن قرآن|وَلَكِنَّا أَنْشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ وَمَا كُنْتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَلَكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ}}<ref>«ولی ما نسل‌هایی پدید آوردیم که زمانی دراز بر آنان گذشت و تو در میان مردم مدین ساکن نبودی تا آیات ما را بر آنان بخوانی ولی ما فرستنده (ی تو به پیامبری) بودیم» سوره قصص، آیه ۴۵.</ref> نیز این دیدگاه را [[تأیید]] می‌کند. در مقابل، برخی آن را افزون بر [[شهر]]، نام [[قبیله]] وی نیز دانسته‌اند. <ref>مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۲۸۵؛ فرهنگ لغات قرآن، ص ۳۹۷؛ اعلام قرآن، ص ۵۷۳. </ref> [[عربی]] یا دخیل بودن واژه مدین مورد [[اختلاف]] است؛ در کنار انگاره‌ای که با زاید خواندن "یاء" آن را واژه‌ای عربی و برگرفته از "مَدَنَ بالمکان" (= در جای معینی ساکن شد) می‌داند،<ref>معجم‌البلدان، ج ۵، ص ۷۷؛ لسان العرب، ج ۱۳، ص ۴۰۲. </ref> اغلب [[پژوهشگران]] آن را از واژگان دخیل در [[قرآن]]،<ref>المعرب، ص ۱۵۴؛ لسان العرب، ج ۱۳، ص ۵۶؛ اعلام قرآن، ص ۵۷۳. </ref> برگرفته از [[زبان سریانی]] و منابع [[مسیحی]] و گاه همان "مِدْیان" یاد شده در [[عهد عتیق]] دانسته‌اند. <ref>واژه‌های دخیل، ص ۳۷۵. </ref> گروهی از [[مورخان]] <ref>تاریخ طبری، ج ۱، ص ۲۱۷، ۲۱۹؛ البدایة و النهایه، ج ۱، ص ۲۱۳؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۷. </ref> و [[مفسران]] <ref>جامع‌البیان، مج ۵، ج ۸، ص ۳۰۷؛ غریب القرآن، ص ۵۵۶؛ زادالمسیر، ج ۳، ص ۱۵۵. </ref> [[مسلمان]] به [[پیروی]] از [[ابن‌اسحاق]] آن را منسوب به مَدْین فرزند [[ابراهیم خلیل]] و ساکنان آن را از [[نوادگان]] و [[نسل]] وی، و گروهی نیز آنان را از نسل [[اسماعیل]]{{ع}} می‌دانند. <ref>اعلام قرآن، ص ۵۷۳؛ قاموس کتاب مقدس، ص ۷۸۸. </ref> تأثیرپذیری مورخان مسلمان به ویژه [[ابن اسحاق]] از منابع [[سریانی]] و یونانی در گزارشهای مربوط به پیش از [[اسلام]] از یک سو <ref>بین الحبشة و العرب، ص ۵۰. </ref> و گزارشهای [[عهد عتیق]] درباره مِدْیان و اشتراک آن با مواردی از روایتهای [[قرآن]] در [[ارتباط]] با مَدْین از سوی دیگر،<ref>کتاب مقدس، خروج ۲: ۱۵ ـ ۲۱. </ref> می‌تواند [[مؤیّد]] دخیل بودن واژه یاد شده و انتساب احتمالی آن به [[مدین]] بن [[ابراهیم]]{{ع}} باشد.
در عهد عتیق، مِدْیان، نام یکی از [[فرزندان]] [[ابراهیم خلیل]]{{ع}} از همسری به نام قِطُوْراه <ref> کتاب مقدس، تکوین ۲۵: ۱ ـ ۲. </ref> و نیز اسم سرزمینی که [[نوادگان]] و [[نسل]] وی (مِدْیانیان) در آن ساکن شدند آمده است، چنان که در دوره‌های گوناگون [[تاریخی]]، از سکونت نوادگان [[اسماعیل]]{{ع}} ([[اسماعیلیان]]) و [[حضرت موسی]]{{ع}} در آنجا و [[ازدواج]] وی با دختر [[کاهن]] مِدْیان به نام رِعُوْئیل و از [[نسل ابراهیم]] و قِطُوْراه، درگیری‌های مدیانیان با [[بنی‌اسرائیل]] و [[غلبه]] [[یوشع]] بر آنان، [[سخن]] گفته شده است. <ref>قاموس کتاب مقدس، ص ۷۸۸، ۹۴۴؛ تاریخ یعقوبی، ج ۱، ص ۳۴؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۸۶. </ref> نام کنونی مدین را معان و موقعیت جغرافیایی آن را میان [[مدینه]] و [[شام]]، مقابل [[سرزمین]] [[تبوک]] در ساحل دریای سرخ (قُلْزُم) گفته‌اند. برخی امتداد آن را از [[شرق]] خلیج [[عقبه]] تا جنوب شرقی سینا دانسته‌اند. <ref>قاموس کتاب مقدس، ص ۷۸۸؛ معجم البلدان، ج ۵، ص ۷۷؛ البدایة و النهایه، ج ۱، ص ۲۱۳؛ تاریخ ابن‌خلدون، ج ۲، ص ۴۳. </ref> بر اساس گفته [[طبری]]، مدین در جنوب [[سوریه]] قرار دارد. <ref>باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ص ۱۷۷. </ref>
