مؤمن آل فرعون در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%;...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[فرعون]] | |||
* [[آل فرعون]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۹
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مؤمن آل فرعون است. "مؤمن آل فرعون" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
یکی از قصه‌های قوم بنی‌اسرائیل، قصه "مؤمن آل‌فرعون" است که در قرآن کریم ضمن قصه حضرت موسی(ع) و فرعون ذکر شده است. در آیه ﴿وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ مِنْ رَبِّكُمْ وَإِنْ يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَإِنْ يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ﴾[۱] آمده است.
از آیات قرآن همین قدر استفاده می‌شود که او مردی از فرعونیان بود که به موسی(ع) ایمان آورد؛ اما ایمان خود را پنهان می‌کرد. در دل به موسی(ع) عشق می‌ورزید و خود را موظف به دفاع از او می‌دید. او مردی هوشیار و دقیق و وقت‌شناس و از نظر منطق بسیار نیرومند و قوی بود که در لحظات حساس به یاری موسی(ع) شتافت….
در روایات اسلامی و سخنان مفسران توضیحات بیشتری درباره او آمده است؛ از جمله این که او پسرعمو یا پسرخاله فرعون بود. بعضی دیگر او را یکی از پیامبران خدا به نام حزبیل یا حزقیل می‌دانند. همچنین گفته شده او سرپرست خزائن و گنجینه‌های فرعون بوده است[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «و مردی مؤمن از فرعونیان که ایمانش را پنهان می‌داشت گفت: آیا مردی را می‌کشید که می‌گوید: پروردگار من، خداوند است و برهان‌ها (ی روشن) برایتان از پروردگارتان آورده است؟ و اگر دروغگو باشد، دروغش به زیان خود اوست و اگر راستگو باشد برخی از آنچه به شما وعده می‌دهد بر سرتان خواهد آمد؛ بی‌گمان خداوند کسی را که گزافکاری بسیار دروغگوست راهنمایی نمی‌کند» سوره غافر، آیه ۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۰، صفحه ۸۷؛ رسولی، هاشم، قصص قرآن، جلد۲، صفحه ۹۸؛ خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۶۱۹.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۸۴.