آیه مباهله در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اشکال چهارم''': از آیه مباهله این مطلب به دست می‌آید که پیامبر [[مأموریت]] داشت تا مردان، زنان و فرزندان از [[اهل‌بیت]] خود را به مباهله [[دعوت]] کند، و او از هر یک نمونه‌ای را آورد، از زنان، [[فاطمه]]، از مردان، علی و از فرزندان، [[حسن]] و [[حسین]] را لذا شرکت آنان در مباهله بر [[افضلیت]] آنها بر دیگران دلالتی ندارد<ref>دلائل الصدق، ج۲، ص۱۳۰، اشکال از فضل بن روزبهان اشعری است.</ref>.

'''اشکال پنجم''': کلمه “نفس” همان‌گونه که به معنای ذات یک شخص به کار می‌رود، به معنای [[خویشاوند]] و [[شریک]] در [[دین]] و [[آیین]] نیز به کار می‌رود، چنان‌که در [[آیات]]: {{متن قرآن|ثُمَّ أَنْتُمْ هَؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ}}<ref>«آنگاه، این شمایید که یکدیگر را می‌کشید» سوره بقره، آیه ۸۵.</ref> و {{متن قرآن|تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ}}<ref>«و از یکدیگر عیبجویی مکنید» سوره حجرات، آیه ۱۱.</ref> مقصود، انسان‌های دیگری است که هم‌نوع و هم‌کیش با [[انسان]] می‌باشند، نه افرادی که از نظر [[منزلت]] با انسان برابرند. بنابراین شاید از آن جهت که [[علی]]{{ع}} خویشاوند [[پیامبر]] و شریک او در دین بوده، کلمه “أنفس” بر او [[طلاق]] شده است. در این صورت، آیه بر [[برابری]] او با پیامبر در [[فضایل]] دلالت نخواهد کرد<ref>روح المعانی، ج۳، ص۲۰۳.</ref>.