عبادت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
Seyedmahdi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عبادت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عبادت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
[[پرونده:V0021.webm|بندانگشتی|285px|چپ|]] | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
{{عربی|الْعُبُودِيَّةُ}}: اظهار [[ذلت]] و [[خواری]]، [[بندگی]] نمودن. {{عربی|الْعِبَادَةُ}} از آن رساتر است زیرا [[عبادت]] نهایت اظهار ذلت است و کسی [[شایسته]] آن نیست مگر کسی که نهایت [[فضل]] و [[بخشش]] را [نسبت به عبادت‌کننده] انجام داده باشد و آن کسی نیست جز [[خداوند متعال]] و به همین خاطر فرمود: {{متن قرآن|أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ}}<ref>«که جز وی را نپرستید» سوره یوسف، آیه ۴۰.</ref>. | {{عربی|الْعُبُودِيَّةُ}}: اظهار [[ذلت]] و [[خواری]]، [[بندگی]] نمودن. {{عربی|الْعِبَادَةُ}} از آن رساتر است زیرا [[عبادت]] نهایت اظهار ذلت است و کسی [[شایسته]] آن نیست مگر کسی که نهایت [[فضل]] و [[بخشش]] را [نسبت به عبادت‌کننده] انجام داده باشد و آن کسی نیست جز [[خداوند متعال]] و به همین خاطر فرمود: {{متن قرآن|أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ}}<ref>«که جز وی را نپرستید» سوره یوسف، آیه ۴۰.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۴
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عبادت است. "عبادت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عبادت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
الْعُبُودِيَّةُ: اظهار ذلت و خواری، بندگی نمودن. الْعِبَادَةُ از آن رساتر است زیرا عبادت نهایت اظهار ذلت است و کسی شایسته آن نیست مگر کسی که نهایت فضل و بخشش را [نسبت به عبادت‌کننده] انجام داده باشد و آن کسی نیست جز خداوند متعال و به همین خاطر فرمود: ﴿أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ﴾[۱]. عبادت بر دو نوع است: نوع اول عبادت تسخیری است و آن همانند آن چیزی است که درباره سجده [موجودات عالم نسبت به خداوند] بیان کردیم. نوع دوم عبادت اختیاری است و این مخصوص ذی‌شعورها و دارندگان عقل است و به همین عبادت در آیات ﴿اعْبُدُوا رَبَّكُمُ﴾[۲]، ﴿وَاعْبُدُوا اللَّهَ﴾[۳] و مانند اینها مورد امر قرار گرفته است.
اقسام عبد
عبد [یعنی بنده] بر چهار نوع است: [راغب ابتدا بنده را بر سه نوع دانسته سپس نوع سوم را به دو قسم تقسیم کرده و مجموعاً چهار نوع به دست آمده است]:
نوع اول
عبد شرعی و آن انسانی است که خرید و فروشش جایز است مانند: ﴿الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ﴾[۴]؛ ﴿عَبْدًا مَمْلُوكًا لَا يَقْدِرُ عَلَى شَيْءٍ﴾[۵].
نوع دوم
عبد ایجادی [و تسخیری] و آن مخصوص خداوند متعال است و مقصود آیۀ ﴿إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا﴾[۶] همین نوع است.
نوع سوم
عبد عبادی و خدمتی. و مردم در این نوع بندگی دو قسم هستند:
- قسم اول: بنده مخلص خداوند و همین معنا، مقصود آیات زیر است: ﴿وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ﴾[۷]؛ ﴿إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا﴾[۸]؛ ﴿نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ﴾[۹]؛ ﴿عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ﴾[۱۰]؛ ﴿إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ﴾[۱۱]؛ ﴿كُونُوا عِبَادًا لِي﴾[۱۲]؛ ﴿إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ﴾[۱۳]؛ ﴿وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ﴾[۱۴]؛ ﴿وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا﴾[۱۵]؛ ﴿فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا﴾[۱۶]؛ ﴿فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا﴾[۱۷].
- قسم دوم: بنده دنیا و امور ناپایدار دنیا و آن کسی است که بر خدمت به دنیا و محافظت آن کمر همت بربسته است و چنین شخصی را رسول اکرم(ص) مورد توجه قرار داده است در آنجا که فرمود: «تَعِسَ عَبْدُ الدِّرْهَمِ، تَعِسَ عَبْدُ الدِّينَارِ»[۱۸]: "هلاک شد بنده درهم، هلاک شد بنده دینار".
با این حساب [و با توجه به معنای دوم و سوم عبد] می‌توان گفت که هم درست است که بگوییم: "هر انسانی عبد خدا نیست [بلکه فقط برخی افراد بنده خداوند هستند]" [در این جمله عبد به معنای سوم به کار رفته است]. عبد در این عبارت و امثال آن به معنای عابد است منتها بلیغ‌تر از عابد است [زیرا عابد یعنی پرستش‌کننده ولی عبد یعنی با تمام وجودش خداوند را می‌‌پرستد]. و هم درست است که بگوییم: "همه مردم عبد خداوند هستند بلکه بالاتر از آن همۀ موجودات عبد و بنده خداوند هستند" [عبد در این جمله به معنای دوم یعنی موجود مُسَخَّر به کار رفته است]
جمع عَبدی که به ملکیت گرفته می‌شود عبید است و برخی عِبِدَّی را [نیز] گفته‌اند. ولی جمع عبدی که پرستش‌کننده است عباد است. بنابراین هرگاه عبید به خداوند اضافه شود معنای آن اعم از عباد خواهد بود [چون همه انسان‌ها بل همه موجودات مملوک خداوند هستند] به همین خاطر فرمود: ﴿وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ﴾[۱۹] تا روشن کند که او بر هیچ کس ظلم نمی‌کند چه کسانی که او را عبادت می‌‌کنند و چه کسانی که غیر او را اعم از خورشید و لات و غیره را عبادت می‌‌کنند.[۲۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «که جز وی را نپرستید» سوره یوسف، آیه ۴۰.
- ↑ «پروردگارتان را بپرستید» سوره بقره، آیه ۲۱.
- ↑ «و خداوند را بپرستید» سوره نساء، آیه ۳۶.
- ↑ «برده در برابر برده» سوره بقره، آیه ۱۷۸.
- ↑ «بنده‌ای زرخرید که توان هیچ کاری ندارد» سوره نحل، آیه ۷۵.
- ↑ «جز این نیست که هر که در آسمان‌ها و زمین است به بندگی به درگاه (خداوند) بخشنده می‌آید» سوره مریم، آیه ۹۳.
- ↑ «و از بنده ما ایّوب یاد کن» سوره ص، آیه ۴۱.
- ↑ «(بدانید که) او بنده‌ای سپاسگزار بود» سوره اسراء، آیه ۳.
- ↑ «فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد» سوره فرقان، آیه ۱.
- ↑ «بر بنده خود این کتاب را» سوره کهف، آیه ۱.
- ↑ «بی‌گمان تو بر بندگان من چیرگی نداری» سوره حجر، آیه ۴۲.
- ↑ «بندگان من باشید» سوره آل عمران، آیه ۷۹.
- ↑ «بجز از میان آنان بندگان نابت را» سوره حجر، آیه ۴۰.
- ↑ «بهشت‌هایی جاودان که (خداوند) بخشنده به بندگانش در (جهان) نهان وعده کرده است» سوره مریم، آیه ۶۱.
- ↑ «و بندگان (خداوند) بخشنده آنانند که بر زمین فروتنانه گام برمی‌دارند» سوره فرقان، آیه ۶۳.
- ↑ «پس، بندگانم را شبانه رهسپار کن» سوره دخان، آیه ۲۳.
- ↑ «و بنده‌ای از بندگان ما را یافتند» سوره کهف، آیه ۶۵.
- ↑ بحارالانوار، ج ۷۰، ص۳۲۰.
- ↑ «و من با بندگان، ستمکاره نیستم» سوره ق، آیه ۲۹.
- ↑ علامه راغب اصفهانی، ترجمه و تبیین مفردات القرآن، ص ۶۰۴.