ذوالثدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
'''ذوالثدیه''' از سران [[خوارج]] که در [[جنگ نهروان]] کشته شد. نامش [[حرقوص بن زهیر]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref>. | '''ذوالثدیه''' از سران [[خوارج]] که در [[جنگ نهروان]] کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش [[حرقوص بن زهیر]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref>. | ||
ازاین‌رو به او [[ذو الثّدیه]] (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان [[زنان]] بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در [[نهج البلاغه]] از او به عنوان [[شیطان]] ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳</ref> پس از پایان یافتن [[نبرد نهروان]]، [[امام علی|امیر مؤمنان]] بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به [[خدا]] به من [[دروغ]] گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. [[امام]] و دیگران [[تکبیر]] گفتند و [[امام علی|علی]]{{ع}} [[سجدۀ شکر]] کرد.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref> | ازاین‌رو به او [[ذو الثّدیه]] (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان [[زنان]] بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در [[نهج البلاغه]] از او به عنوان [[شیطان]] ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳</ref> پس از پایان یافتن [[نبرد نهروان]]، [[امام علی|امیر مؤمنان]] بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به [[خدا]] به من [[دروغ]] گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. [[امام]] و دیگران [[تکبیر]] گفتند و [[امام علی|علی]]{{ع}} [[سجدۀ شکر]] کرد.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۴۸
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ذوالثدیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
ذوالثدیه از سران خوارج که در جنگ نهروان کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش حرقوص بن زهیر بود[۱].
ازاین‌رو به او ذو الثّدیه (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان زنان بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.[۲] حضرت علی(ع) در نهج البلاغه از او به عنوان شیطان ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.[۳] پس از پایان یافتن نبرد نهروان، امیر مؤمنان بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به خدا به من دروغ گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. امام و دیگران تکبیر گفتند و علی(ع) سجدۀ شکر کرد.[۴] در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.