علم غیب در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

دوم: آیاتی که علم بعضی از [[بندگان]] به علم غیب را [[اثبات]] می‌کنند.

'''قسم اول: آیاتی که به دلالت منطوقی علم غیب غیر خدا را نفی می‌کنند:'''

از جمله [[سخن]] خداوند که می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ}}<ref>«بگو: جز خداوند کسی در آسمان‌ها و زمین غیب را نمی‌داند» سوره نمل، آیه ۶۵.</ref>. این آیه دلالت دارد بر اینکه هیچ کسی در [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] علم غیب ندارد و هر آنچه در آسمان‌ها و زمین است عنوانی عام و کلی‌ای است که [[فرشتگان]]، [[پیامبران]] و [[اولیاء]] را دربر می‌گیرد و این آیه علم هر یک از ایشان را به غیب نفی می‌کند.