←سایر ادله بر ضرورت امامت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
#'''[[سیره مسلمانان]]:''' عده‌ای از [[متکلمان]]، سیره مسلمانان را دلیل [[وجوب امامت]] شمرده‌اند، زیرا از سیره مسلمانان روشن میشود آنان وجوب امامت را امری مسلّم و تردیدناپذیر تلقی کرده‌اند. [[اختلاف]] آنان مربوط به [[مصداق امامت]] بوده است، نه اصل [[امامت]]<ref>شرح المواقف، ج۸، ص۳۴۶؛ شرح العقاید النسفیه، ص۱۱۰؛ نهایة الاقدام، ص۴۷۹؛ غایة المرام، ص۳۶۴.</ref>. | #'''[[سیره مسلمانان]]:''' عده‌ای از [[متکلمان]]، سیره مسلمانان را دلیل [[وجوب امامت]] شمرده‌اند، زیرا از سیره مسلمانان روشن میشود آنان وجوب امامت را امری مسلّم و تردیدناپذیر تلقی کرده‌اند. [[اختلاف]] آنان مربوط به [[مصداق امامت]] بوده است، نه اصل [[امامت]]<ref>شرح المواقف، ج۸، ص۳۴۶؛ شرح العقاید النسفیه، ص۱۱۰؛ نهایة الاقدام، ص۴۷۹؛ غایة المرام، ص۳۶۴.</ref>. | ||
#'''[[اجماع صحابه]]:''' برخی [[متکلمین]] به اجماع صحابه بر وجوب امامت [[استدلال]] کرده اند<ref>المغنی فی أبواب التوحید و العدل، الإمامة، ج۱، ص۴۷.</ref>. | #'''[[اجماع صحابه]]:''' برخی [[متکلمین]] به اجماع صحابه بر وجوب امامت [[استدلال]] کرده اند<ref>المغنی فی أبواب التوحید و العدل، الإمامة، ج۱، ص۴۷.</ref>. | ||
#'''[[لزوم]] | #'''[[لزوم]] [[اجرای حدود]] و [[حفظ نظام اسلامی]]:''' گروهی از متکلمان به لزوم [[اجرای حدود]] و حفظ نظام اسلامی بر وجوب امامت استدلال کرده‌اند، زیرا تحقق این امور که مطلوب [[شارع]] است، بدون [[امام]] امکان پذیر نیست<ref>شرح المقاصد، ج۵، ص۲۳۶؛ شرح المواقف، ج۸، ص۳۴۶؛ غایة المرام فی علم الکلام، ص۳۶۶؛ الألفین، ص۷-۸.</ref>. | ||
#'''[[وجوب]] دفع ضررهای بزرگ:''' وجوب دفع ضررهای بزرگ از دیگر [[دلایل]] متکلمان بر وجوب امامت است، زیرا [[بدیهی]] است که اگر در [[جامعه]] [[رهبری]] [[دانا]] و توانا وجود داشته باشد زمینه‌های [[رشد]] و [[صلاح]] [[مردم]] فراهم خواهد بود و اگر وجود نداشته باشد، عکس آن رخ خواهد داد و در نتیجه، از نبود [[امام]] زیان بزرگی به [[جامعه]] وارد میشود و دفع چنین زیان‌هایی در [[شریعت]] [[واجب]] است. بنابراین، [[وجود امام]] واجب خواهد بود<ref>تلخیص المحصل، ص۴۰۷.</ref>.<ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، امامت، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref> | #'''[[وجوب]] دفع ضررهای بزرگ:''' وجوب دفع ضررهای بزرگ از دیگر [[دلایل]] متکلمان بر وجوب امامت است، زیرا [[بدیهی]] است که اگر در [[جامعه]] [[رهبری]] [[دانا]] و توانا وجود داشته باشد زمینه‌های [[رشد]] و [[صلاح]] [[مردم]] فراهم خواهد بود و اگر وجود نداشته باشد، عکس آن رخ خواهد داد و در نتیجه، از نبود [[امام]] زیان بزرگی به [[جامعه]] وارد میشود و دفع چنین زیان‌هایی در [[شریعت]] [[واجب]] است. بنابراین، [[وجود امام]] واجب خواهد بود<ref>تلخیص المحصل، ص۴۰۷.</ref>.<ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، امامت، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref> | ||