عبدالله بن علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

در روز عاشورا پس از آنکه همه [[یاران امام]]{{ع}} به شهادت رسیدند و جمعی از بستگان نیز شربت شهادت نوشیدند، [[حضرت]] قمر بنی هاشم سه برادر [[مادری]] خود را [[طلب]] کرد و خطاب به آنان فرمود: ای [[فرزندان]] مادرم، به میدان روید تا شما را ببینم که در [[راه خدا]] و رسولش [[جان]] خود را [[فدا]] می‌‌کنید....<ref>{{متن حدیث|يَا بَنِي أُمِّي تَقَدَّمُوا حَتَّى أَرَاكُمْ قَدْ نَصَحْتُمْ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ....}}؛ ر.ک: ارشاد مفید، ج۲، ص۱۰۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۸. </ref>؛

 

{{عربی|أَنَا ابْنُ ذِي النَّجْدَةِ وَ الْإِفْضَالِ ذَاكَ عَلِيُّ الْخَيْرِ ذُو الْفَعَالِ‏}}

 

{{عربی|سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ ذُو النَّكَالِ فِي كُلِّ‏ يَوْمٍ‏ ظَاهِرِ الْأَهْوَالِ}}؛

 

من پسر آن [[دلاور]] مرد بافضیلتم که او [[علی]] [[پاک]] [[خصال]] و [[نیکو]] [[رفتار]] است،

 

[[شمشیر رسول خدا]] دردآور است و هر [[روز]] [[ترس]] و [[بیم]] ایجاد می‌‌کند<ref>مناقب ابن شهرآشوب، ص۱۰۷؛ ابصارالعین، ص۶۶.</ref>.

 

عبدالله این [[جوانمرد]] دلاور [[جنگ]] نمایانی کرد و با [[هانی بن ثبیط حضرمی]] به زد و خورد پرداخت، اما هانی یک باره به عبدالله حمله‌ور شد و شمشیرش را بر فرق [[مبارک]] او فرود آورد و او را در دم به [[شهادت]] رسانید<ref>ارشاد مفید، ج۲، ص۱۰۹؛ مقاتل الطالبیین، ص۵۴؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۹؛ ابصار العین، ص۶۶؛ و ر.ک: مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۷؛ مقتل مقرم، ص۲۶۶؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۹۹.</ref>.

 

 

[[درود]] بی‌پایان [[خدا]] بر این راست قامتان [[تاریخ]] که با [[خون]] خود [[اسلام]] را [[یاری]] کردند وشیعه [[علوی]] را سرفراز نمودند، و همین [[افتخار]] بر او کافی است که در [[زیارت ناحیه مقدسه]] بر او [[سلام]] و درود فرستاده شده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۱۹۳-۱۹۴.</ref>