حر بن یزید ریاحی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

امام{{ع}} پرسید: پس آنچه از دور نمایان است چیست؟ گفتند: به [[خدا]] [[سوگند]] گوش‌های اسبان است که از دور به شکل نخلستان به نظر می‌‌آید.

گفتند آری، این کوه‌های ذی حُسم است که در طرف چپ شماست، اگر با [[شتاب]] به آنجا برویم، به آنچه می‌‌خواهید می‌‌رسید.

تو به [[اجر]] و پاداشی [[نیکو]] [[دست]] یافتی!.

نخستین [[خطبه امام]]{{ع}} در برابر [[سپاه]] حر

{{متن حدیث|أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّها مَعْذِرَةٌ الَى اللَّهِ وَ الَيْكُمْ وَ إِنِّى‌ لَمْ آتِكُمْ حَتَّى أَتَتْنِي كُتُبُكُمْ‏ وَ قَدِمَتْ‏ عَلَيَّ‏ رُسُلُكُمْ‏ أَنِ اقْدَمْ عَلَيْنَا فَإِنَّهُ لَيْسَ لَنَا إِمَامٌ لَعَلَّ اللَّهَ أَنْ يَجْمَعَنَا بِکَ عَلَى الْهُدَى وَ الْحَقِّ فَإِنْ كُنْتُمْ عَلَى ذَلِكَ فَقَدْ جِئْتُكُمْ فَأَعْطُونِي مَا أَطْمَئِنُّ إِلَيْهِ مِنْ عُهُودِكُمْ وَ مَوَاثِيقِكُمْ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ كُنْتُمْ لِمَقْدَمِي كَارِهِينَ انْصَرَفْتُ عَنْكُمْ إِلَى الْمَكَانِ الَّذِي جِئْتُ مِنْهُ إِلَيْكُمْ}}؛

هان ای [[مردم]]! سخنان من برای شما [[اتمام حجت]] است و [[انجام وظیفه]] و رفع [[مسئولیت]] در پیشگاه خداست. من به سوی شما حرکت ننمودم، مگر بعد از آنکه [[دعوت]] [[نامه‌ها]] و پیک‌های شما به سوی من سرازیر گردید و گفتند: «ما [[امام]] و [[پیشوا]] نداریم، دعوت ما را بپذیر و به سوی ما حرکت کن تا [[خداوند]] به وسیله تو ما را [[هدایت]] و [[رهبری]] نماید». اگر بدین دعوت‌ها [[وفادار]] و پایبند هستید، اکنون که من به سوی شما آمده‌ام باید با من [[پیمان]] محکم ببندید و مرا از [[همکاری]] و [[همیاری]] خویش مطمئن سازید، و اگر چنین نیست و از آمدن من ناراضی هستید، حاضرم به محلی که از آنجا آمده‌ام مراجعت کنم و به همان جا بازگردم!