ابوخالد سجستانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[یاران امام رضا]]{{ع}} و از [[راویان حدیث]] بود. چون [[شهادت حضرت موسی بن جعفر]]{{ع}} اتفاق افتاد، نخست بسیاری از [[شیعیان]] و حتی [[نزدیکان]] [[امام]]{{ع}} شهادتش را [[باور]] نکردند، اما با گذشت [[زمان]] هر یک از راهی، [[شهادت امام]]{{ع}} را به عنوان یک [[واقعیت]] تلخ می‌پذیرند، به جز گروهی که در آرزوی رسیدن به [[رفاه]] و [[لذایذ دنیا]] با [[اموال]] و [[وجوهات شرعی]]، در دام [[نیرنگ]] [[حکومت عباسی]] گرفتار می‌آیند و [[امامت امام هشتم]]{{ع}} را [[انکار]] می‌نمایند. واقع بینان به نزد [[امام رضا]]{{ع}} می‌روند و به امامتش [[ایمان]] می‌آورند. از این‌رو عدم پذیرش [[شهادت امام کاظم]]{{ع}}، از سوی [[یاران خالص]] آن بزرگوار را می‌توان دلیل بر دید باز و [[ذهن]] کاوشگر آنان دانست، نه تردید در [[امامت امام رضا]]{{ع}}. بر این اساس ابو خالد سجستانی به [[گمان]] این که امام [[موسی بن جعفر]]{{ع}} زنده است، به جمع واقفه می‌پیوندد و سپس با بهره از [[دانش ستاره‌شناسی]] که بی‌شک نزد [[امام کاظم]]{{ع}} آموخته است، به شهادت امام کاظم{{ع}} [[یقین]] می‌نماید و در صف یاران امام رضا در می‌آید<ref>رجال شیخ طوسی، ص۳۹۶؛ معجم رجال الحدیث، ج۲۱، ص۱۴۰.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۵۳.</ref>