ابوخالد سجستانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

از یاران امام رضا (ع) و از راویان حدیث بود. چون شهادت حضرت موسی بن جعفر (ع) اتفاق افتاد، نخست بسیاری از شیعیان و حتی نزدیکان امام (ع) شهادتش را باور نکردند، اما با گذشت زمان هر یک از راهی، شهادت امام (ع) را به عنوان یک واقعیت تلخ می‌پذیرند، به جز گروهی که در آرزوی رسیدن به رفاه و لذایذ دنیا با اموال و وجوهات شرعی، در دام نیرنگ حکومت عباسی گرفتار می‌آیند و امامت امام هشتم (ع) را انکار می‌نمایند. واقع بینان به نزد امام رضا (ع) می‌روند و به امامتش ایمان می‌آورند. از این‌رو عدم پذیرش شهادت امام کاظم (ع)، از سوی یاران خالص آن بزرگوار را می‌توان دلیل بر دید باز و ذهن کاوشگر آنان دانست، نه تردید در امامت امام رضا (ع) بر این اساس ابو خالد سجستانی به گمان این که امام موسی بن جعفر (ع) زنده است، به جمع واقفه می‌پیوندد و سپس با بهره از دانش ستاره‌شناسی که بی‌شک نزد امام کاظم (ع) آموخته است، به شهادت امام کاظم (ع) یقین می‌نماید و در صف یاران امام رضا در می‌آید[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. رجال شیخ طوسی، ص۳۹۶؛ معجم رجال الحدیث، ج۲۱، ص۱۴۰.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص ۵۳.