شبث بن ربعی تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
او در ابتدا از [[یاران حضرت علی]]{{ع}} و از [[فرماندهان سپاه]] آن [[حضرت]] در [[صفین]] بود، اما از آنجا که مردی مذبذب و متلون المزاج بود و همواره رنگ عوض می‌کرد و گاهی نان را به نرخ روز می‌خورد، به زودی از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} جدا شد و چون قومش از [[خوارج]] [[نهروان]] شدند او به [[خوارج]] پیوست و مجدداً از آنها برگشت و [[توبه]] کرد. پس از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} با [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} به [[قتال]] پرداخت و جانب [[معاویه]] را گرفت، بعد در [[سپاه عمر سعد]] به [[جنگ]] [[یاران امام حسین]]{{ع}} رفت و سپس با مختار به [[جنگ]] پرداخت و سرانجام این مرد شوم و بدسابقه به سال ۷۰ [[هجری]] دار فانی را [[وداع]] گفت و در گرو اعمالش [[خدای متعال]] را [[ملاقات]] کرد<ref>ر.ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰ تاریخ طبری، ج، ص؛ کامل ابن اثیر، ج، ص: رجال طوسی، ص۴۵؛ مناقب این شهر آشوب، ج۳، ص۱۶۷ و وقعة صفین، ص۹۷ و ۱۸۷ و دیگر مسانید.</ref> | او در ابتدا از [[یاران حضرت علی]]{{ع}} و از [[فرماندهان سپاه]] آن [[حضرت]] در [[صفین]] بود، اما از آنجا که مردی مذبذب و متلون المزاج بود و همواره رنگ عوض می‌کرد و گاهی نان را به نرخ روز می‌خورد، به زودی از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} جدا شد و چون قومش از [[خوارج]] [[نهروان]] شدند او به [[خوارج]] پیوست و مجدداً از آنها برگشت و [[توبه]] کرد. پس از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} با [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} به [[قتال]] پرداخت و جانب [[معاویه]] را گرفت، بعد در [[سپاه عمر سعد]] به [[جنگ]] [[یاران امام حسین]]{{ع}} رفت و سپس با مختار به [[جنگ]] پرداخت و سرانجام این مرد شوم و بدسابقه به سال ۷۰ [[هجری]] دار فانی را [[وداع]] گفت و در گرو اعمالش [[خدای متعال]] را [[ملاقات]] کرد<ref>ر.ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰ تاریخ طبری، ج، ص؛ کامل ابن اثیر، ج، ص: رجال طوسی، ص۴۵؛ مناقب این شهر آشوب، ج۳، ص۱۶۷ و وقعة صفین، ص۹۷ و ۱۸۷ و دیگر مسانید.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۷۰۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۶
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
او در ابتدا از یاران حضرت علیS و از فرماندهان سپاه آن حضرت در صفین بود، اما از آنجا که مردی مذبذب و متلون المزاج بود و همواره رنگ عوض می‌کرد و گاهی نان را به نرخ روز می‌خورد، به زودی از امیرالمؤمنینS جدا شد و چون قومش از خوارج نهروان شدند او به خوارج پیوست و مجدداً از آنها برگشت و توبه کرد. پس از امیرالمؤمنینS با امام حسن مجتبیS به قتال پرداخت و جانب معاویه را گرفت، بعد در سپاه عمر سعد به جنگ یاران امام حسینS رفت و سپس با مختار به جنگ پرداخت و سرانجام این مرد شوم و بدسابقه به سال ۷۰ هجری دار فانی را وداع گفت و در گرو اعمالش خدای متعال را ملاقات کرد[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰ تاریخ طبری، ج، ص؛ کامل ابن اثیر، ج، ص: رجال طوسی، ص۴۵؛ مناقب این شهر آشوب، ج۳، ص۱۶۷ و وقعة صفین، ص۹۷ و ۱۸۷ و دیگر مسانید.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۷۰۹.