زیاد بن عریب همدانی صائدی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
زیاد فرزند [[عریب بن حنظله]]، از [[قبیله همدان]] و معروف به [[ابوعمره]] است. او مردی [[دلاور]] و [[شجاع]] و [[اهل عبادت]] و معروف به [[پارسایی]] بود. [[پدر]] او [[غریب]] از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود و به [[نقلی]] خودش، نیز محضر [[پیامبر]]{{صل}} را [[درک]] کرده است<ref>ابصار العین، ص۱۲۲، زیاد و پدرش را از اصحاب پیامبر{{صل}} دانسته، اما در برخی از کتب رجالی مهم که نام وترجمه اصحاب پیامبر را آورده‌اند، مثل الاصابه واسدالغابه نامی از این دو بزرگوار نیامده است.</ref>. | زیاد فرزند [[عریب بن حنظله]]، از [[قبیله همدان]] و معروف به [[ابوعمره]] است. او مردی [[دلاور]] و [[شجاع]] و [[اهل عبادت]] و معروف به [[پارسایی]] بود. [[پدر]] او [[غریب]] از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود و به [[نقلی]] خودش، نیز محضر [[پیامبر]]{{صل}} را [[درک]] کرده است<ref>ابصار العین، ص۱۲۲، زیاد و پدرش را از اصحاب پیامبر{{صل}} دانسته، اما در برخی از کتب رجالی مهم که نام وترجمه اصحاب پیامبر را آورده‌اند، مثل الاصابه واسدالغابه نامی از این دو بزرگوار نیامده است.</ref>. | ||
ابن نما از [[مهران کاهلی]] نقل می‌‌کند که در [[کربلا]] کسی را دیدم که دلاورانه به هر گروهی [[حمله]] می‌‌برد و آنها را پراکنده می‌‌کرد؛ سپس [[خدمت]] [[اباعبدالله الحسین]]{{ع}}، آمد و گفت: | [[ابن نما]] از [[مهران کاهلی]] نقل می‌‌کند که در [[کربلا]] کسی را دیدم که دلاورانه به هر گروهی [[حمله]] می‌‌برد و آنها را پراکنده می‌‌کرد؛ سپس [[خدمت]] [[اباعبدالله الحسین]]{{ع}}، آمد و گفت: | ||
{{شعر}} | |||
{{ | {{ب|''أَبْشِرْ هُدِيتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا''|2=''فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً''}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
:[[بشارت]] باد تو را که به [[راه کمال]] [[هدایت]] شدی ای پسر [[احمد]]، و در [[بهشت]] [[فردوس]] رتبه عالی خواهی داشت. | :[[بشارت]] باد تو را که به [[راه کمال]] [[هدایت]] شدی ای پسر [[احمد]]، و در [[بهشت]] [[فردوس]] رتبه عالی خواهی داشت. | ||
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۹
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
زیاد فرزند عریب بن حنظله، از قبیله همدان و معروف به ابوعمره است. او مردی دلاور و شجاع و اهل عبادت و معروف به پارسایی بود. پدر او غریب از اصحاب رسول خدا(ص) بود و به نقلی خودش، نیز محضر پیامبر(ص) را درک کرده است[۱].
ابن نما از مهران کاهلی نقل می‌‌کند که در کربلا کسی را دیدم که دلاورانه به هر گروهی حمله می‌‌برد و آنها را پراکنده می‌‌کرد؛ سپس خدمت اباعبدالله الحسین(ع)، آمد و گفت:
| أَبْشِرْ هُدِيتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا | فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً |
و دوباره به میدان بازگشت و مشغول جنگ شد، پرسیدم این شخص کیست؟ گفتند: ابوعمره حنظلی است، تا اینکه عامر بن نهشل یکی از بنی تیم، راه بر او گرفت و او را به شهادت رساند و سر او را از بدن جدا کرد[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ابصار العین، ص۱۲۲، زیاد و پدرش را از اصحاب پیامبر(ص) دانسته، اما در برخی از کتب رجالی مهم که نام وترجمه اصحاب پیامبر را آورده‌اند، مثل الاصابه واسدالغابه نامی از این دو بزرگوار نیامده است.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۲۲؛ و نیز، ر.ک: اعیان الشیعه، ج۷، ص۷۷ و تنقیح المقال، ج۱، ص۴۵۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۴۵-۴۴۶.