یوم الخمیس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یوم الخمیس در | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[یوم الخمیس در تاریخ اسلامی]] - [[یوم الخمیس در فقه سیاسی]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
یوم الخمیس، رخداد روز [[پنجشنبه]]، دومین حادثه پس از [[واقعۀ غدیر]] بود که در دو ماه پایانی [[زندگی پیامبر]]{{صل}} به وقوع پیوست. [[رسول اکرم]]{{صل}} در آن روز فرمود: "کتاب و دواتی برایم بیاورید تا چیزی بنگارم که پس از من [[گمراه]] نشوید". در این میان، [[خلیفۀ دوم]] برخاست و گفت: "آن مرد گرفتار تب شده است ([[هذیان]] می‌گوید) [[کتاب خدا]] ما را [[کفایت]] می‌کند"<ref>مسند احمد، ج۱، ص۳۲۵؛ مکاتیب الرسول، ج۲، ص۶۷۰؛ صحیح بخاری، کتاب العلم، ج۱، ص۲۳-۲۲؛ و باب جوائز الوفد من کتاب الجهاد، ج۲، ص۱۲۰؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۲؛ تاریخ طبری، ج۳، ص۱۹۳ و ج۲، ص۲۲۹؛ شرح نهج البلاغة، ج۱۲، ص۲۱ و ۸۲.</ref>. پس از این [[مخالفت]]، [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: "برخیزید و بروید که نباید در حضور [[پیامبر]] ندای [[اختلاف]] برخیزد"<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۲۲۹.</ref>. و بدین‌سان، وصایای مهم پیامبر{{صل}} برای همیشه مکتوم مانده است<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۸۷.</ref>. | یوم الخمیس، رخداد روز [[پنجشنبه]]، دومین حادثه پس از [[واقعۀ غدیر]] بود که در دو ماه پایانی [[زندگی پیامبر]]{{صل}} به وقوع پیوست. [[رسول اکرم]]{{صل}} در آن روز فرمود: "کتاب و دواتی برایم بیاورید تا چیزی بنگارم که پس از من [[گمراه]] نشوید". در این میان، [[خلیفۀ دوم]] برخاست و گفت: "آن مرد گرفتار تب شده است ([[هذیان]] می‌گوید) [[کتاب خدا]] ما را [[کفایت]] می‌کند"<ref>مسند احمد، ج۱، ص۳۲۵؛ مکاتیب الرسول، ج۲، ص۶۷۰؛ صحیح بخاری، کتاب العلم، ج۱، ص۲۳-۲۲؛ و باب جوائز الوفد من کتاب الجهاد، ج۲، ص۱۲۰؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۲؛ تاریخ طبری، ج۳، ص۱۹۳ و ج۲، ص۲۲۹؛ شرح نهج البلاغة، ج۱۲، ص۲۱ و ۸۲.</ref>. پس از این [[مخالفت]]، [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: "برخیزید و بروید که نباید در حضور [[پیامبر]] ندای [[اختلاف]] برخیزد"<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۲۲۹.</ref>. و بدین‌سان، وصایای مهم پیامبر{{صل}} برای همیشه مکتوم مانده است<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۸۷.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:یوم الخمیس]] | [[رده:یوم الخمیس]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۷
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
یوم الخمیس، رخداد روز پنجشنبه، دومین حادثه پس از واقعۀ غدیر بود که در دو ماه پایانی زندگی پیامبر(ص) به وقوع پیوست. رسول اکرم(ص) در آن روز فرمود: "کتاب و دواتی برایم بیاورید تا چیزی بنگارم که پس از من گمراه نشوید". در این میان، خلیفۀ دوم برخاست و گفت: "آن مرد گرفتار تب شده است (هذیان می‌گوید) کتاب خدا ما را کفایت می‌کند"[۱]. پس از این مخالفت، رسول خدا(ص) فرمود: "برخیزید و بروید که نباید در حضور پیامبر ندای اختلاف برخیزد"[۲]. و بدین‌سان، وصایای مهم پیامبر(ص) برای همیشه مکتوم مانده است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مسند احمد، ج۱، ص۳۲۵؛ مکاتیب الرسول، ج۲، ص۶۷۰؛ صحیح بخاری، کتاب العلم، ج۱، ص۲۳-۲۲؛ و باب جوائز الوفد من کتاب الجهاد، ج۲، ص۱۲۰؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۲؛ تاریخ طبری، ج۳، ص۱۹۳ و ج۲، ص۲۲۹؛ شرح نهج البلاغة، ج۱۲، ص۲۱ و ۸۲.
- ↑ تاریخ طبری، ج۲، ص۲۲۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۷.