تفسیر رمزی در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:


{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تفسیر رمزی]]''' است. "'''[[تفسیر رمزی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تفسیر رمزی]]''' است. "'''[[تفسیر رمزی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تفسیر رمزی در علوم قرآنی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تفسیر رمزی در علوم قرآنی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۲۷


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تفسیر رمزی است. "تفسیر رمزی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

تفسیر رمزی که گاهی از آن به تفسیر باطنی نیز تعبیر می‌شود مبنا و اساس درک مفاهیم قرآن را بر مطالبی خارج از قرآن گذاشته، آیات را رمز و اشاره به‌آن می‌داند؛ بدون آنکه لفظ و قواعد ادبی و ظاهر قرآن بر آن معانی خارجی دلالت داشته باشند.

این گرایش با تفسیر اشاری و عرفانی تفاوت دارد:

  1. در تفسیر رمزی، سابقه تأویلی پیش از اسلام هم وجود دارد.
  2. رموز و اشارات بیش از آنکه بر کلام الهی استوار باشند، مبتنی بر آموزش از معلم است.

آشکارترین چهره این تفسیر را می‌توان در طایفه‌ با طنیه از فرقه‌های اسماعیلیه دید. از اسماعیلیه تفسیر کاملی به صورت باطنی منتشر نشده است و عمدتا در برخی آیات و سوره‌ها تفسیری نوشته‌اند.[۱].[۲]

منابع

  1. فرهنگ‌نامه علوم قرآنی

پانویس

  1. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه ۶۴۹؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم و منهجهم، صفحه ۵۸.
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۹۰.