سماع در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخههای بحث '''[[سماع]]''' است. "'''[[سماع]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سماع در قرآن]] - [[سماع در حدیث]] - [[سماع در فقه سیاسی]] </div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سماع (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۹
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سماع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
کثرتِ گوش کردن و گوش نهادن[۱]، شایعکننده شنیدهها[۲]، جاسوس و خبرگیر[۳]. اصل آن "سمع" اسم برای عضو شنوایی (گوش)[۴] و به معنای احساس چیزی با گوش[۵] یا ادراک اصوات با گوش سر یا گوش دل یا احاطه وجودی[۶].
﴿وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ﴾[۷].
آیه شریفه درباره وضعیت منافقان در جریان جنگ تبوک است که پیامبر(ص) به آنها اجازه داد، در خانه بنشینند و مجاهدان را همراهی نکنند. خداوند تعالی ضمن تأیید تصمیم حضرت رسول(ص)، علت آن را ایجاد فتنه و دوبههمزنی میان صفوف مجاهدان در صورت حضور منافقان ذکر میکند و ضمن این تعلیل، وجود افراد "سمّاع" را در میان مسلمانان، ابزار و وسیله برای فتنه گری معرفی میکند [۸].
﴿سَمَّاعُونَ لَهُمْ﴾ به دو صورت معنا شده است:
- جاسوس و خبرچین که اخبار محرمانه، طرحها و برنامهها و گفتگوهای مسلمانان را جمع آوری میکردند و به منافقان میرساندند و آنان با استفاده از این اخبار و اطلاعات درونی، به فتنه گری و دوبههم زنی میپرداختند.
- علاقهمندان و تأثیر پذیران از سخنان منافقان در میان صفوف مسلمانان افرادی بودند که به علت سادگی یا ضعف ایمان و مرض قلب، به سرعت جذب سخنان و فتنههای آنان میشدند و آگاهانه یا ناآگاهانه عامل اجرای نقشههای فتنه گرانه منافقان میشدند[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابنمنظور، لسان العرب، ج۸، ص۱۶۴.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۱، ص۳۴۸.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۲۵۵.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۱، ص۳۴۸.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۰۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۰۹.
- ↑ «اگر در میان شما روانه میشدند جز شرّ به شما نمیافزودند و در میان شما برای ایجاد آشوب رخنه میکردند و آنان میان شما جاسوسانی دارند و خداوند به (حال) ستمگران داناست» سوره توبه، آیه ۴۷.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۵.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۲۳۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۹-۳۵۰.