علی بن حر ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[علی بن حر ریاحی در تاریخ اسلامی]] - [[علی بن حر ریاحی در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[علی بن حر ریاحی در تاریخ اسلامی]] - [[علی بن حر ریاحی در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۱۰

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار شهیدان کربلا دیده نمی‌شود. ولی در مقتل منسوب به ابومخنف آمده است که پس از پیوستن حر بن یزید ریاحی و فرزندش در روز عاشورا به امام حسین(ع)، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه ستمگر حمله کند و حسین(ع) را یاری نماید. آن جوان حمله برد و هفتاد تن از نیروهای دشمن را به هلاکت رساند و سرانجام به شهادت رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و خدا را سپاس گفت[۱].

برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو سپاهیان عمر بن سعد بود. پس از آنکه پدر و عمویش به امام حسین(ع) پیوستند و شهید شدند، او نیز نزد امام آمد و پس از توبه و اظهار ندامت، اجازه میدان خواست. امام(ع) او را دعا کرد و اذن داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به فیض شهادت نائل آمد[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین(ع)، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)
  2. روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۶۸-۲۶۹.