دبیر: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[دبیر در قرآن]] - [[دبیر در حدیث]] - [[دبیر در فقه اسلامی]] - [[دبیر در فقه سیاسی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[دبیر در قرآن]] - [[دبیر در حدیث]] - [[دبیر در فقه اسلامی]] - [[دبیر در فقه سیاسی]]</div> | ||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[دبیر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[دبیر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
دبیر، از دستیاران [[خلیفه]] و [[حاکم اسلامی]] بود. در [[صدر اسلام]]، چون بیشتر [[عربها]] از [[هنر]] [[خواندن و نوشتن]] [[محروم]] و تعداد افرادی که کار [[دبیری]] را برعهده داشتهاند اندک بود، شمار معدودی از آنها همچون [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، [[زید بن ثابت]]، [[عمر بن خطاب]] و [[معاویة]] بن [[ابی سفیان]]، [[آیات قرآن]] و نامههای [[پیامبر]]{{صل}} را مینوشتند<ref>تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۱.</ref>. هنگامی که [[ابوبکر]] به [[خلافت]] رسید، “[[عثمان بن عفان]]” را به [[دبیری]] خویش برگزید<ref>تجارب الامم، ج۱، ص۳۸۳.</ref>. با به [[قدرت]] رسیدن [[بنی امیه]]، به [[دلیل]] [[کثرت]] کارهای [[حکومتی]]، پنج دبیر دیگر [[برگزیده]] شدند؛ دبیر رسائل، [[خراج]]، [[سپاه]]، [[نگهبان]] و [[قضا]] که دبیر رسائل در میان این گروهها، از همه مهمتر بود. به همین سبب، [[خلفا]]، اغلب این [[منصب]] را به [[نزدیکان]] خود میدادند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۳؛ کتاب العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۸۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۲؛ النظم الاسلامیه، ص۱۴۲.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۰۵.</ref>. | دبیر، از دستیاران [[خلیفه]] و [[حاکم اسلامی]] بود. در [[صدر اسلام]]، چون بیشتر [[عربها]] از [[هنر]] [[خواندن و نوشتن]] [[محروم]] و تعداد افرادی که کار [[دبیری]] را برعهده داشتهاند اندک بود، شمار معدودی از آنها همچون [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، [[زید بن ثابت]]، [[عمر بن خطاب]] و [[معاویة]] بن [[ابی سفیان]]، [[آیات قرآن]] و نامههای [[پیامبر]]{{صل}} را مینوشتند<ref>تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۱.</ref>. هنگامی که [[ابوبکر]] به [[خلافت]] رسید، “[[عثمان بن عفان]]” را به [[دبیری]] خویش برگزید<ref>تجارب الامم، ج۱، ص۳۸۳.</ref>. با به [[قدرت]] رسیدن [[بنی امیه]]، به [[دلیل]] [[کثرت]] کارهای [[حکومتی]]، پنج دبیر دیگر [[برگزیده]] شدند؛ دبیر رسائل، [[خراج]]، [[سپاه]]، [[نگهبان]] و [[قضا]] که دبیر رسائل در میان این گروهها، از همه مهمتر بود. به همین سبب، [[خلفا]]، اغلب این [[منصب]] را به [[نزدیکان]] خود میدادند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۳؛ کتاب العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۸۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۲؛ النظم الاسلامیه، ص۱۴۲.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۰۵.</ref>. |
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۳۱
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دبیر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
دبیر، از دستیاران خلیفه و حاکم اسلامی بود. در صدر اسلام، چون بیشتر عربها از هنر خواندن و نوشتن محروم و تعداد افرادی که کار دبیری را برعهده داشتهاند اندک بود، شمار معدودی از آنها همچون علی بن ابی طالب(ع)، زید بن ثابت، عمر بن خطاب و معاویة بن ابی سفیان، آیات قرآن و نامههای پیامبر(ص) را مینوشتند[۱]. هنگامی که ابوبکر به خلافت رسید، “عثمان بن عفان” را به دبیری خویش برگزید[۲]. با به قدرت رسیدن بنی امیه، به دلیل کثرت کارهای حکومتی، پنج دبیر دیگر برگزیده شدند؛ دبیر رسائل، خراج، سپاه، نگهبان و قضا که دبیر رسائل در میان این گروهها، از همه مهمتر بود. به همین سبب، خلفا، اغلب این منصب را به نزدیکان خود میدادند[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۱.
- ↑ تجارب الامم، ج۱، ص۳۸۳.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۳؛ کتاب العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۸۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۲؛ النظم الاسلامیه، ص۱۴۲.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۰۵.