میثاق عالم ذر در کلام اسلامی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث میثاق عالم ذر است. "میثاق عالم ذر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

میثاق عالم ذر در قرآن - میثاق عالم ذر در حدیث - میثاق عالم ذر در نهج البلاغه - میثاق عالم ذر در کلام اسلامی - میثاق عالم ذر در عرفان اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل میثاق عالم ذر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• آموزه‌ای از قرآن کریم است. مراد، پیمانی است که خداوند از آدمیان گرفته است؛ پیمانی که در آن اقرار کرده‌اند او پروردگار آنان است. از این میثاق با تعابیر دیگری نیز یاد کرده‌اند؛ همچون عهد الست، پیمان فطرت، میثاق توحید و توحید فطری.
• در این باره که حقیقت میثاق عالم ذر چیست، از آیات قرآن می‌توان دریافت که خداوند در مرحله‌ای از خلقت، همه فرزندان آدم را تا قیامت ظاهر ساخته و آنان را بر ربوبیت خویش گواه گرفته است و آدمیزادگان بر این حقیقت اقرار کرده‌اند تا بهانه‌ای برای آنان نماند و تقلید از نیاکان را دلیل کفر و شرک نیاورند و خویش را بی‌گناه نینگارند.

چگونگی میثاق

• برخی مفسران قرآن بر آن رفته‌اند که موجودات را دو نوع وجود است: یکی وجود جمعی نزد خدا و دیگر وجوداتی که به تدریج ظهور می‌یابند. بدین سان، پیش از عالم دنیوی، عالمی دیگر است که در آن هیچ موجودی از پروردگار محجوب نیست و با شهود باطنی خدا را مشاهده می‌کنند و به وحدانیت او اعتراف می‌برند. برخی محققان نیز بر آن‌اند که میثاق الهی به زبان حال بوده است نه قال، یا مراد، همان استعداد فطری آدمی است و یا استعداد عقلی انسان مراد است.

منابع

• فرهنگ شیعه

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: