آیة الله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

نسخهٔ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۰

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آیة الله (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

قرآن کریم موجودات محسوس و مشهود را "آیات" (نشانه‌ها) می‌نامد؛ یعنی هر موجودی به نوبه خود نشانه‌ای از هستی نامحدود و از علم، قدرت، حیات و مشیت الهی می‌باشد[۱]. قرآن کریم موجودات جهان را به عنوان "آیات" یعنی علائم و نشانه‌هایی از خداوند یاد می‌کند[۲][۳]

مقدمه

آیة الله به معنای نشانه خدا است. هرچه که در جهان است و نشانه وجود و قدرت خداوند است، آیت الهی است.

در قرآن کریم، نمونه‌های فراوانی از شگفتی‌های آفرینش؛ همچون: خورشید، ماه، ستارگان، شب و روز، دریاها و درختان، رویش گیاهان، حیات، مرگ، به عنوانِ "آیات خدا" نام برده شده است، چون همه اینها نشانه قدرت خدایند.

در اصطلاح دینی، به علمای دین و فقها نیز "آیة الله" گفته می‌شود، چون هدایت‌کننده مردم به سوی خدا و احکام الهی‌اند[۴].

منابع

  1. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی
  2. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر

پانویس

  1. مجموعه آثار، ج۲، ص۹۱.
  2. مجموعه آثار، ج۱، ص۵۳۷.
  3. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۷.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۶.