جثم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: جثم]] | [[رده: جثم]] | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۲۱
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جثم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از پا افتادن، از پای درآمدن[۱]، بر زمین فرو افتادن[۲].
- ﴿وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ﴾[۳].
- خداوند در قرآن کریم از این واژه برای تخطئه و محکوم کردن دشمنان و مخالفان رسولان و انبیا استفاده کرده است[۴].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۵.
- ↑ «و بانگ آسمانی ستمگران را فرو گرفت و در خانه‌های خویش از پا درافتادند» سوره هود، آیه ۶۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۷.