خوالف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
*[[ابن‌خلدون]]، مؤرخ شهیر [[مسلمان]]، در بیان علل اضمحلال [[دولت‌ها]]، [[سلسله]] اوصاف و حالاتی را برای دولتمردان و [[مردم]] آنها می‌شمارد و در این میان دو علت را که میان آنها ملازمه برقرار است، علت [[سقوط]] [[دولت‌ها]] و [[تمدن‌ها]] می‌داند: مال‌پرستی و گنج‌اندوزی و ملازمه آن با [[رفاه‌طلبی]] ([[خانه‌نشینی]]) و جهادگریزی<ref>ابن‌خلدون، مقدمه ابن‌خلدون، ص۴۲۴-۴۲۷.</ref>، دو وصفی است که به عنوان لازم و ملزوم در [[آیه شریفه]] پیش‌گفته بدان اشاره شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۴-۲۶۵.</ref>. | *[[ابن‌خلدون]]، مؤرخ شهیر [[مسلمان]]، در بیان علل اضمحلال [[دولت‌ها]]، [[سلسله]] اوصاف و حالاتی را برای دولتمردان و [[مردم]] آنها می‌شمارد و در این میان دو علت را که میان آنها ملازمه برقرار است، علت [[سقوط]] [[دولت‌ها]] و [[تمدن‌ها]] می‌داند: مال‌پرستی و گنج‌اندوزی و ملازمه آن با [[رفاه‌طلبی]] ([[خانه‌نشینی]]) و جهادگریزی<ref>ابن‌خلدون، مقدمه ابن‌خلدون، ص۴۲۴-۴۲۷.</ref>، دو وصفی است که به عنوان لازم و ملزوم در [[آیه شریفه]] پیش‌گفته بدان اشاره شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۴-۲۶۵.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۵۵
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خوالف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- خانه‌نشینان، افرادی که به دلیل عجز و ناتوانی در پشت جبهه بر جای می‌مانند؛ مانند کودکان، پیرمردان عاجز و زنان[۱].
- ﴿رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ﴾[۲].
- در این آیه شریفه، اغنیای مدینه به دلیل حضور نیافتن در جهاد و خانه‌نشینی توبیخ شده‌اند. از پست‌ترین و خوارکننده‌ترین اهانت‌ها برای مرد عرب، برشمردن او در کنار زنان و کودکان و عجایز در هنگام نبرد و دلاوری است که اغنیا برای حفظ جان و مال حاضر بودند، این عار و ننگ را بپذیرند[۳].
- ابن‌خلدون، مؤرخ شهیر مسلمان، در بیان علل اضمحلال دولت‌ها، سلسله اوصاف و حالاتی را برای دولتمردان و مردم آنها می‌شمارد و در این میان دو علت را که میان آنها ملازمه برقرار است، علت سقوط دولت‌ها و تمدن‌ها می‌داند: مال‌پرستی و گنج‌اندوزی و ملازمه آن با رفاه‌طلبی (خانه‌نشینی) و جهادگریزی[۴]، دو وصفی است که به عنوان لازم و ملزوم در آیه شریفه پیش‌گفته بدان اشاره شده است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۲۴.
- ↑ «راضی شده‌اند که با واپس‌ماندگان (جهاد، از زنان و کودکان) باشند و بر دل‌هایشان مهر نهاده شده است از این رو در نمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۸۷.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۱، ص۵-۶.
- ↑ ابن‌خلدون، مقدمه ابن‌خلدون، ص۴۲۴-۴۲۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۶۴-۲۶۵.