داحضه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
کلمه {{متن قرآن|دَاحِضَةٌ}} در [[محسوسات]] و معقولات به کار رفته است و به "لغزش منجر به زوال" اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۹.</ref> و درباره حجتی به کار می‌رود که بر اثر [[لغزش]] و [[ضلالت]] به بطلان کشیده می‌شود. این کلمه از اصطلاحاتی است که [[خداوند متعال]] برای محکوم کردن و تخطئه [[دشمنان اسلام]] و [[قرآن]] به کار برده است و در [[شناخت]] اصطلاحات [[مبارزه]] [[تبلیغاتی]] [[قرآن]] با [[مخالفان]] خود اهمیت ویژه‌ای دارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۳.</ref> | کلمه {{متن قرآن|دَاحِضَةٌ}} در [[محسوسات]] و معقولات به کار رفته است و به "لغزش منجر به زوال" اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۹.</ref> و درباره حجتی به کار می‌رود که بر اثر [[لغزش]] و [[ضلالت]] به بطلان کشیده می‌شود. این کلمه از اصطلاحاتی است که [[خداوند متعال]] برای محکوم کردن و تخطئه [[دشمنان اسلام]] و [[قرآن]] به کار برده است و در [[شناخت]] اصطلاحات [[مبارزه]] [[تبلیغاتی]] [[قرآن]] با [[مخالفان]] خود اهمیت ویژه‌ای دارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۳.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۵۸
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل داحضه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
باطل کردن و زایل کردن[۱]، زوال و هلاکت[۲]. اصل آن "د ح ض" به معنای لغزش[۳] و "زوال"[۴].
﴿وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ﴾[۵]
کلمه ﴿دَاحِضَةٌ﴾ در محسوسات و معقولات به کار رفته است و به "لغزش منجر به زوال" اطلاق می‌شود[۶] و درباره حجتی به کار می‌رود که بر اثر لغزش و ضلالت به بطلان کشیده می‌شود. این کلمه از اصطلاحاتی است که خداوند متعال برای محکوم کردن و تخطئه دشمنان اسلام و قرآن به کار برده است و در شناخت اصطلاحات مبارزه تبلیغاتی قرآن با مخالفان خود اهمیت ویژه‌ای دارد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۸.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۳۳۲.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۱۰۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۳۲.
- ↑ «و حجّت آنان که درباره خداوند پس از پذیرفته شدن دعوت وی چالش می‌ورزند نزد پروردگارشان تباه است و بر آنان خشمی (از سوی خداوند) و برای آنان عذابی سخت خواهد بود» سوره شوری، آیه ۱۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۷۳.