پلیدی در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۲۳: خط ۲۳:
از [[آیات]] مهم [[قرآنی]]، [[آیه تطهیر]] است که به [[اذهاب رجس]] از [[اهل بیت]]{{عم}} دلالت دارد و اکثر [[مفسران]] "[[عصمت]]" را از این [[آیه شریفه]] برداشت کرده‌اند؛ به این معنا که [[خداوند متعال]] [[اراده]] کرده است، هر [[پلیدی]] اعم از [[اعتقادی]] مانند [[کفر]] و [[شرک]] و عملی مانند [[گناه]] و کارهای [[زشت]] را از آنان باز دارد. در این [[آیه شریفه]] دو انحصار وجود دارد: یکی انحصار در [[اراده الهی]] جهت دور کردن از [[رجس]] و [[تطهیر]] و دیگری انحصار آن در [[اهل بیت]]{{عم}}<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲۲، ص۳۱۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۰۰-۳۰۱.</ref>
از [[آیات]] مهم [[قرآنی]]، [[آیه تطهیر]] است که به [[اذهاب رجس]] از [[اهل بیت]]{{عم}} دلالت دارد و اکثر [[مفسران]] "[[عصمت]]" را از این [[آیه شریفه]] برداشت کرده‌اند؛ به این معنا که [[خداوند متعال]] [[اراده]] کرده است، هر [[پلیدی]] اعم از [[اعتقادی]] مانند [[کفر]] و [[شرک]] و عملی مانند [[گناه]] و کارهای [[زشت]] را از آنان باز دارد. در این [[آیه شریفه]] دو انحصار وجود دارد: یکی انحصار در [[اراده الهی]] جهت دور کردن از [[رجس]] و [[تطهیر]] و دیگری انحصار آن در [[اهل بیت]]{{عم}}<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲۲، ص۳۱۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۰۰-۳۰۱.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۳۰

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث پلیدی است. "پلیدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل پلیدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

پلید[۱]. اصل آن به معنای اختلاط[۲] یا شدت ناسازگاری و بی‌تناسبی با عرف متعادل و عقل سلیم؛ به طوری که قبیح و مکروه شمرده شود[۳].

فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ[۴].

إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ[۵].

رِجْسٌ به عنوان "پلیدی"[۶] به اعتبار موضوعات و موارد مختلف، معانی متعددی در قرآن کریم دارد که برخی از آنها عبارت‌اند از:

لعنت و نفرین: كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ[۷].

کفر: فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ[۸].

نجاست: إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ[۹].

گناه و اعمال ناشایست: يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ[۱۰].[۱۱].

از آیات مهم قرآنی، آیه تطهیر است که به اذهاب رجس از اهل بیت(ع) دلالت دارد و اکثر مفسران "عصمت" را از این آیه شریفه برداشت کرده‌اند؛ به این معنا که خداوند متعال اراده کرده است، هر پلیدی اعم از اعتقادی مانند کفر و شرک و عملی مانند گناه و کارهای زشت را از آنان باز دارد. در این آیه شریفه دو انحصار وجود دارد: یکی انحصار در اراده الهی جهت دور کردن از رجس و تطهیر و دیگری انحصار آن در اهل بیت(ع)[۱۲].[۱۳]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۴۲.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۹۰.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۵۶.
  4. « از آنان رو بگردانید که پلیدند و به کیفر آنچه انجام می‌دادند جایگاهشان دوزخ است» سوره توبه، آیه ۹۵.
  5. «خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید » سوره احزاب، آیه ۳۳.
  6. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۶.
  7. «خداوند عذاب را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند؛ برمی‌گمارد» سوره انعام، آیه ۱۲۵.
  8. «و اما در بیماردلان بر پلیدیشان پلیدی می‌افزاید و آنان کافر خواهند مرد» سوره توبه، آیه ۱۲۵.
  9. «مگر مردار و یا خون ریخته یا گوشت خوک که پلید است » سوره انعام، آیه ۱۴۵.
  10. «خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید » سوره احزاب، آیه ۳۳.
  11. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۷۳-۷۴.
  12. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲۲، ص۳۱۰.
  13. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۰۰-۳۰۱.