معلا بن علا

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

معلا بن علا در تاریخ اسلامی - معلا بن علا در معارف و سیره حسینی

مقدمه

نام وی در منابع پیشین و متأخر نیامده است. ولی صاحب «ینابیع المودة» می‌نویسد: وی پس از حنظله آهنگ نبرد کرد و این چنین رجز خواند:

لاتَنْکِروني فَاَنَا ابنُ الْکَلْبِ		عَبْلُ الّذِراعَیْن شَدیدُ الّضَرْبِ
إنّي غلامٌ واثقٌ بِرَبّي		حَسْبِي به مَوْلایَ أيّ الْحَسْبِ
لاراهبُ الْمَوْتَ بِدارِ الحَربِ		أفُوزُ بِالْجَنَّةِ یَوْمَ الکَرْبِ

اگر مرا نمی‌شناسید من از قبیله کلب هستم، بازوانی ستبر و کوبنده دارم. من جوانی هستم که با خدای خود پیمان بسته‌ام و او مرا در مقابل همه چیز کافی است. در جنگ ترس از مرگ نیست، و روز سختی بهشت را در می‌یابم.

آنگه به جنگ پرداخت و بیست تن از سربازان ابن سعد را کشت. سرانجام ضربات شمشیر و نیزه پیکرش را مجروح ساخت و دشمن سرش را جدا کرد و سوی حسین(ع) افکند. مادرش سر فرزند را در برگرفت و گفت: ای فرزندم در برابر دیدگان پسر رسول خدا کشته شدی. سپس خطاب به دشمن گفت: ای بد مردمان، گواهی می‌دهم که یهود و نصاری از شما بهترند.

جستارهای وابسته

منابع

1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس