پیشینه فعالیت سازمان وکالت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-| پاسخ‌دهنده = ]] :::::: +| پاسخ‌دهنده = | پاسخ = )
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|بندانگشتی|100px|right| + | پاسخ‌دهنده = ))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-| پاسخ‌دهنده = ]] :::::: +| پاسخ‌دهنده = | پاسخ = ))
خط ۴۶: خط ۴۶:
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛
| تصویر = 991395.jpg
| تصویر = 991395.jpg
| پاسخ‌دهنده = ]]
| پاسخ‌دهنده =
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:
| پاسخ = نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:
::::::«مسئله [[وکالت]] و وجود [[وکیل]] یا وکلایی برای [[امامان]]{{عم}} سابقه‌ای دیرین داشته است؛ ولی به نظر محقّقان تا پیش از دوره [[امام صادق]]{{ع}} نهادی منسجم و تشکیلاتی منظم به نام [[سازمان وکالت]] از نظر تاریخی ثابت نشده است. از سوی دیگر با مطالعه وضعیت [[سیاسی]] زمان [[امام صادق]]{{ع}} و گستردگی و پراکندگی جمعیت [[شیعیان]] در این دوره و [[لزوم]] ارتباط بین [[امام]] و [[شیعیان]]، زمینه‌های شکل‌گیری چنین سازمانی وجود داشته است؛ به ویژه که در [[منابع تاریخی]]، افراد متعددی به عنوان وکلای [[امام صادق]]{{ع}} نام برده شده‌اند؛ مانند [[عبدالرحمن بن الحجّاج]]، [[معلّی بن خُنیس]]، [[نصر بن قاموس لخمی]] و غیر آن‌ها.<ref> غیبت طوسی، ص ۳۴۷ و ۳۴۸.</ref> با توجه به قرائن و شواهد بیان شده می‌توان گفت که [[سازمان وکالت]]، از زمان [[امام صادق]]{{ع}} آغاز به کار کرده و تا پایان [[غیبت صغرا]] و مقارن با [[وفات]] [[نایب چهارم]] فعالیت خود را ادامه داده و به پایان رسانده است؛ زیرا با شروع [[غیبت کبرا]] [[امام مهدی]]{{ع}} فرد یا افراد خاصّی را بین خود و [[شیعیان]] به عنوان [[وکیل]] قرار نداده است؛ بلکه امور [[شیعیان]] را در یک [[دستور]] کلی به [[فقها]] و علمای [[شیعه]] سپرده است. این، همان جریانِ [[نیابت عامه]] است که با [[سازمان وکالت]] به معنایی که تاکنون بیان شد، متفاوت است»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۹۴.</ref>.
::::::«مسئله [[وکالت]] و وجود [[وکیل]] یا وکلایی برای [[امامان]]{{عم}} سابقه‌ای دیرین داشته است؛ ولی به نظر محقّقان تا پیش از دوره [[امام صادق]]{{ع}} نهادی منسجم و تشکیلاتی منظم به نام [[سازمان وکالت]] از نظر تاریخی ثابت نشده است. از سوی دیگر با مطالعه وضعیت [[سیاسی]] زمان [[امام صادق]]{{ع}} و گستردگی و پراکندگی جمعیت [[شیعیان]] در این دوره و [[لزوم]] ارتباط بین [[امام]] و [[شیعیان]]، زمینه‌های شکل‌گیری چنین سازمانی وجود داشته است؛ به ویژه که در [[منابع تاریخی]]، افراد متعددی به عنوان وکلای [[امام صادق]]{{ع}} نام برده شده‌اند؛ مانند [[عبدالرحمن بن الحجّاج]]، [[معلّی بن خُنیس]]، [[نصر بن قاموس لخمی]] و غیر آن‌ها.<ref> غیبت طوسی، ص ۳۴۷ و ۳۴۸.</ref> با توجه به قرائن و شواهد بیان شده می‌توان گفت که [[سازمان وکالت]]، از زمان [[امام صادق]]{{ع}} آغاز به کار کرده و تا پایان [[غیبت صغرا]] و مقارن با [[وفات]] [[نایب چهارم]] فعالیت خود را ادامه داده و به پایان رسانده است؛ زیرا با شروع [[غیبت کبرا]] [[امام مهدی]]{{ع}} فرد یا افراد خاصّی را بین خود و [[شیعیان]] به عنوان [[وکیل]] قرار نداده است؛ بلکه امور [[شیعیان]] را در یک [[دستور]] کلی به [[فقها]] و علمای [[شیعه]] سپرده است. این، همان جریانِ [[نیابت عامه]] است که با [[سازمان وکالت]] به معنایی که تاکنون بیان شد، متفاوت است»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۹۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش