اوتاد چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::*«براساس [[روایات]]، همواره سی نفر در خدمت [[حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند که هر کدام از آنها از [[دنیا]] برود فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود<ref> بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳ و کافی- کتاب الحجة، باب فی الغیبه، حدیث ۱۶.</ref>، که از آنان به [[اوتاد]] تعبیر می‌کنند. با توجه به کلمه [[اوتاد]] که جمع "وتد" به معنای میخ است و با توجه به [[آیه]] ۷ سوره نبأ که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}؛ ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم، تا [[زمین]] را نگه دارند و به وسیله آن، [[زمین]] از هم نپاشد، نتیجه می‌گیریم که این [[یاران]] از مردان [[خالص]] و [[دلاور]]، همچون کوه استوار در خدمت آن [[حضرت]] بسر می‌برند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۹.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::از آن‏جا که "[[اوتاد]]" جمع "وتد" به معنای میخ است، به نظر می‌‏رسد این گروه، از مردان بسیار [[خالص]] و [[دلاور]] هستند که همچون کوه استوار، در خدمت به آن [[حضرت]] به سر می‌‏برند<ref>  ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۰۰</ref>.

::::::از [[روایات]] استفاده می‏‌شود که "[[اوتاد]]" سی تن از [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} هستند که همواره در خدمت آن [[حضرت]] به سر می‌‏برند. هریک از آنان که از [[دنیا]] بروند، فرد [[شایسته]] دیگری [[جانشین]] او می‌‏شود. [[امام صادق]]{{ع}} و [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: " به ناگزیر، برای [[صاحب]] این امر، غیبتی است و به ناگزیر در [[غیبت]] او کناره‌‏گیری است. و نیکو جایگاهی است [[مدینه]]. و با وجود سی نفر ملازم هیچ گونه وحشتی نخواهد بود"<ref>{{عربی|" لَا بُدَّ لِصَاحِبِ‏ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ وَ لَا بُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ‏ عُزْلَةٍ وَ نِعْمَ‏ الْمَنْزِلُ‏ طَيْبَةُ وَ مَا بِثَلَاثِينَ‏ مِنْ‏ وَحْشَةٍ‏ ‏‏‏‏"}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰، روایت ۱۶؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۹۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد محمدی اشتهاردی]]'''، در کتاب ''«[[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]»''  در این‌باره گفته است:

::::::«طبق [[روایات]] سی نفرند که همواره در خدمت [[امام عصر]]{{ع}} به‌سر می‌برند، هر کدام از آنها که از [[دنیا]] بروند، فرد [[شایسته]] دیگری [[جانشین]] او می‌گردد<ref>غیبت طوسی، ص ۱۰۲، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.</ref>. با توجه به کلمه "[[اوتاد]]" که جمع "وتد" به معنی میخ است و با توجه به [[آیه]] ۷ سوره نبأ [[قرآن]] که [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}؛ <ref>ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم" (که زمین را نگهدارند و به وسیله آن، زمین از هم نپاشد).</ref> نتیجه می‌گیریم که این [[یاران]] از مردان بسیار [[خالص]] و [[دلاور]] هستند که همچون کوه استوار، در خدمت آن [[حضرت]] {{ع}} به سر می‌برند»<ref>[[ محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۵۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::«جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم. برخی باتوجه به این [[آیه]] گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که [[اوتاد]]، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از [[اوتاد]] به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آنها بمیرد، فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت [[اوتاد]] آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان [[غفلت]] نمی‌کنند، و از [[دنیا]] مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: [[اوتاد]]، چهار تن از [[اولیاء]] هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آنها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>.

::::::در [[حدیث]] قدسی آمده که [[خداوند]] عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای [[احمد]]! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر [[انبیاء]] [[برتری]] دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به [[یقین]]، خوی نیک، [[سخاوت]] طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین [[اوتاد]] الارض، [[اوتاد]] نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این [[حدیث]] برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که [[زمین]] با آنها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز [[اولیاء]] [[الله]]، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹.</ref>.

{{پرسمان دسته‌بندی‌های یاران امام مهدی}}