شرایط انتظار واقعی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان جمع شدن}} +}})
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|100px|right|بندانگشتی|[[ + | پاسخ‌دهنده = ))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان جمع شدن}} +}}))
خط ۷۲: خط ۷۲:
:::::*'''حرکت‌''': حرکت، همان [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[دعوت]] به سوی [[خدا]]، [[آماده‌سازی]] [[زمین]] برای [[ظهور امام عصر]] {{ع}} و برپایی [[دولت جهانی]] او و ایجاد آمادگی‌های بینشی، ایمانی و تشکیلاتی و [[توانایی]] در [[نسل]] مؤمنی است که به [[یاری امام]] و [[زمینه‌سازی]] ظهورش [[قیام]] کنند.
:::::*'''حرکت‌''': حرکت، همان [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[دعوت]] به سوی [[خدا]]، [[آماده‌سازی]] [[زمین]] برای [[ظهور امام عصر]] {{ع}} و برپایی [[دولت جهانی]] او و ایجاد آمادگی‌های بینشی، ایمانی و تشکیلاتی و [[توانایی]] در [[نسل]] مؤمنی است که به [[یاری امام]] و [[زمینه‌سازی]] ظهورش [[قیام]] کنند.
:::::*'''[[دعا برای ظهور]] امام‌''': تردیدی نیست که [[دعا]] به همراه حرکت و فعالیت و در کنار [[امر به معروف و نهی از منکر]]، از عوامل نزدیک ساختن [[ظهور امام زمان]] {{ع}} است. دعاهای زیادی در باب [[ظهور امام]] و [[ثواب انتظار]] رسیده است. یکی از دعاهایی که [[مؤمنان]]، آن را می‌خوانند و تکرار می‌کنند، دعای زیر است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَلِيّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِيلًا وَ عَيْناً حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيلًا}}»<ref>[[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۵۷-۶۰.</ref>.
:::::*'''[[دعا برای ظهور]] امام‌''': تردیدی نیست که [[دعا]] به همراه حرکت و فعالیت و در کنار [[امر به معروف و نهی از منکر]]، از عوامل نزدیک ساختن [[ظهور امام زمان]] {{ع}} است. دعاهای زیادی در باب [[ظهور امام]] و [[ثواب انتظار]] رسیده است. یکی از دعاهایی که [[مؤمنان]]، آن را می‌خوانند و تکرار می‌کنند، دعای زیر است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَلِيّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِيلًا وَ عَيْناً حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيلًا}}»<ref>[[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۵۷-۶۰.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
}}


{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۹۰: خط ۹۰:
::::## [[انجام واجبات و ترک محرمات]]: بدیهی است که [[منتظر واقعی]] باید به [[اصول]] تعریف شده در [[دین]] [[معتقد]] باشد و خود را [[مقید]] به انجام [[اوامر]] الهی بداند و از [[نواهی]] الهی دوری جوید و این عملکرد، همان [[تقوی]] و [[ورع]] است؛ زیرا شخصی که [[منتظر]] اصلاح‌گری بزرگ است، باید زندگی خود را بر اساس [[عقاید]] و فرامین مصلح برنامه‌ریزی کند. بر این اساس، مسلماً [[منتظر واقعی]] باید جزو شریفترین افراد [[امت]] در انجام [[اعمال]] [[صالح]] و [[بهترین]] اشخاص [[جامعه]] در [[رفتار]] نیکو باشد. در این زمینه [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|"مَنْ سَرهُ أَنْ یکونَ مِنْ أَصْحابِ الْقائِمِ فَلْینْتَظِرْ وَلْیعْمَلُ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْأَخْلاقِ وَهُوَ مَنْتَظِرٌ فَاِنْ ماتَ وَقامَ الْقائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکهُ"}}<ref>«کسی که [[دوست]] می‌دارد از [[اصحاب]] [[امام]] [[قائم]] بشمار آید، پس در [[انتظار]] به [[سر]] ببرد و ورع و [[پارسایی]] را پیشه خود سازد و به محاسن [[اخلاق]] بپردازد، این چنین کسی را [[منتظر]] گویند و اگر بمیرد در حالی که [[امام]] خود را [[زیارت]] نکرده باشد، [[پاداش]] وی به سان کسانی است که در رکاب [[امام]] [[حضور]] دارند.» مستدرک سفینة البحار، نمازی شاهرودی، ج ۶، ص۱۸۴.</ref> پس بنا به تعبیر [[امام صادق]] {{ع}} [[منتظر واقعی]] کسی است که از [[گناهان]] دوری کرده و [[تقوا]] و [[اخلاق]] نیکو را در خود نهادینه می‌کند؛ آری [[منتظر واقعی]] می‌داند که بدون خودسازی و [[تقوا]]، در زمره [[منتظران حقیقی]] وارد نمی‌شود.
::::## [[انجام واجبات و ترک محرمات]]: بدیهی است که [[منتظر واقعی]] باید به [[اصول]] تعریف شده در [[دین]] [[معتقد]] باشد و خود را [[مقید]] به انجام [[اوامر]] الهی بداند و از [[نواهی]] الهی دوری جوید و این عملکرد، همان [[تقوی]] و [[ورع]] است؛ زیرا شخصی که [[منتظر]] اصلاح‌گری بزرگ است، باید زندگی خود را بر اساس [[عقاید]] و فرامین مصلح برنامه‌ریزی کند. بر این اساس، مسلماً [[منتظر واقعی]] باید جزو شریفترین افراد [[امت]] در انجام [[اعمال]] [[صالح]] و [[بهترین]] اشخاص [[جامعه]] در [[رفتار]] نیکو باشد. در این زمینه [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|"مَنْ سَرهُ أَنْ یکونَ مِنْ أَصْحابِ الْقائِمِ فَلْینْتَظِرْ وَلْیعْمَلُ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْأَخْلاقِ وَهُوَ مَنْتَظِرٌ فَاِنْ ماتَ وَقامَ الْقائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکهُ"}}<ref>«کسی که [[دوست]] می‌دارد از [[اصحاب]] [[امام]] [[قائم]] بشمار آید، پس در [[انتظار]] به [[سر]] ببرد و ورع و [[پارسایی]] را پیشه خود سازد و به محاسن [[اخلاق]] بپردازد، این چنین کسی را [[منتظر]] گویند و اگر بمیرد در حالی که [[امام]] خود را [[زیارت]] نکرده باشد، [[پاداش]] وی به سان کسانی است که در رکاب [[امام]] [[حضور]] دارند.» مستدرک سفینة البحار، نمازی شاهرودی، ج ۶، ص۱۸۴.</ref> پس بنا به تعبیر [[امام صادق]] {{ع}} [[منتظر واقعی]] کسی است که از [[گناهان]] دوری کرده و [[تقوا]] و [[اخلاق]] نیکو را در خود نهادینه می‌کند؛ آری [[منتظر واقعی]] می‌داند که بدون خودسازی و [[تقوا]]، در زمره [[منتظران حقیقی]] وارد نمی‌شود.
::::## [[عمل به دستورات قرآن و عترت]]: [[منتظر واقعی]] کسی است که به [[دستورات]] [[قرآن]] به خوبی [[عمل]] می‌کند؛ البته اگر او بخواهد به [[قرآن]] [[عمل]] کند، باید با چهارده [[نور]] [[معصوم]] {{عم}} مخصوصاً با وجود مبارک [[ولی عصر]] {{ع}} ارتباط برقرا کند و بی‌شک ارتباط با این ذوات مقدسه فقط از طریق [[قرآن کریم]] میسر است. زیرا این دو وجود نورانی هرگز از یکدیگر جدا نخواهند شد؛ چنانچه [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[حدیث]] [[متواتر]] بین [[عامه]] و [[خاصه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|"إِنی تَارِک فِیکمُ الثقَلَینِ کتَابَ اللهِ عَز وَ جَل وَ عِتْرَتِی کتَابُ اللهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ بَینَ السمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِی أَهْلُ بَیتِی وَ إِن اللطِیفَ الْخَبِیرَ أَخْبَرَنِی‌ أَنهُمَا لَنْ‌ یفْتَرِقَا حَتی یرِدَا عَلَی الْحَوْضَ فَانْظُرُوا بِمَا ذَا تَخْلُفُونی فِیهِمَا"}}<ref>«من در میان شما دو چیز گرانبها گذاشتم کتاب [[خدا]] که ریسمانی است که از آسمان به [[زمین]] کشیده شده است و عترتم اهل بیتم که [[خداوند]] لطیف خبیر به من [[خبر]] داده که این دو از هم جدا نمی‌شوند، تا در [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند، پس بنگرید که چگونه [[جانشین]] من در باره آن دو خواهید بود.» کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج‌۱، ص۲۳۵.</ref>»<ref>[[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>.
::::## [[عمل به دستورات قرآن و عترت]]: [[منتظر واقعی]] کسی است که به [[دستورات]] [[قرآن]] به خوبی [[عمل]] می‌کند؛ البته اگر او بخواهد به [[قرآن]] [[عمل]] کند، باید با چهارده [[نور]] [[معصوم]] {{عم}} مخصوصاً با وجود مبارک [[ولی عصر]] {{ع}} ارتباط برقرا کند و بی‌شک ارتباط با این ذوات مقدسه فقط از طریق [[قرآن کریم]] میسر است. زیرا این دو وجود نورانی هرگز از یکدیگر جدا نخواهند شد؛ چنانچه [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[حدیث]] [[متواتر]] بین [[عامه]] و [[خاصه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|"إِنی تَارِک فِیکمُ الثقَلَینِ کتَابَ اللهِ عَز وَ جَل وَ عِتْرَتِی کتَابُ اللهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ بَینَ السمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِی أَهْلُ بَیتِی وَ إِن اللطِیفَ الْخَبِیرَ أَخْبَرَنِی‌ أَنهُمَا لَنْ‌ یفْتَرِقَا حَتی یرِدَا عَلَی الْحَوْضَ فَانْظُرُوا بِمَا ذَا تَخْلُفُونی فِیهِمَا"}}<ref>«من در میان شما دو چیز گرانبها گذاشتم کتاب [[خدا]] که ریسمانی است که از آسمان به [[زمین]] کشیده شده است و عترتم اهل بیتم که [[خداوند]] لطیف خبیر به من [[خبر]] داده که این دو از هم جدا نمی‌شوند، تا در [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند، پس بنگرید که چگونه [[جانشین]] من در باره آن دو خواهید بود.» کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج‌۱، ص۲۳۵.</ref>»<ref>[[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
}}


{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۱۰۲: خط ۱۰۲:
:::::#'''[[نیروسازی]]''': وقتی که مقصد -نه [[تکامل]] یک نفر- بلکه [[تکامل]] [[جامعه]] و بالاتر از آن [[جامعه جهانی]] است و قرار است [[جامعه جهانی]] موحد تشکیل شود که به تعبیر [[قرآن]] {{متن قرآن|يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه 55.</ref> است. این مقصد طولانی را نمی‌توان به تنهایی پیمود و در این راه طولانی جز با همراهانی نمی‌توان قدم گذارد؛ به تعبیر دیگر [[منتظران]] چشم‌به‌راه [[ظهور امام مهدی]] و تشکیل [[حکومت عادلانه جهانی]] هستند که [[شرق]] و [[غرب]] [[دنیا]] را فرا می‌گیرد و افزون‌بر اینکه آحاد [[جامعه جهانی]] زیستی موحدانه خواهند داشت [[عبودیت]] در روابط افراد [[جامعه]] با یکدیگر و رابطه [[حاکمان]] و [[کارگزاران حکومتی]] با [[مردم]] نیز جریان دارد و به عبارت دیگر آنچه در حوزه فرد و اجتماع و [[حکومت]] [[میزان]] عمل است فرامین [[الهی]] است؛ از این رو دستیابی به این [[هدف]] سترگ [[نیازمند]] [[تربیت]] و پرورش انسان‌هایی در این طراز است و با [[تربیت]] افراد و شکل دادن جمعیت‌هایی از تربیت‌یافتگان و رشد و ارتقا دادن آنان و نیز توسعه این جمعیت‌هاست که می‌توان [[امید]] به نیل به آن چشم‌انداز بزرگ داشت و نیز در این مسیر طولانی و سخت، گردنه‌های بسیاری هست که ممکن است [[همت]] همراهان را [[سست]] کند و از انگیزه‌هایشان بکاهد مشکلات و [[سختی]] راه، [[فتنه‌ها]] و مظاهر [[فریبنده]] [[دنیا]]، شکست‌ها و ناکامی‌ها، کوتاه دیدن مسیر، [[شتاب‌زدگی]] در حصول نتیجه برخی از این گردنه‌هاست که عبور از آن [[نیازمند]] [[تدبیر]] است؛ بنابراین، در کنار [[تربیت]] و پس از آن از [[مراقبت]] و عهده‌داری نیروها نباید [[غفلت]] کرد و برای ایمن‌سازی آنان بایستی [[تدبیر]] اندیشید تا جریان [[نیروسازی]] همچنان مستمر بماند و مجموعه‌ای از [[یاران]] [[توانمند]] فراهم آیند تا آنان خود با یارگیری و [[نیروسازی]] آرام‌آرام زمینه‌های آن تحول [[اجتماعی]] وسیع را فراهم نمایند. پس یکی دیگر از [[آثار انتظار]] [[نیروسازی]] است.
:::::#'''[[نیروسازی]]''': وقتی که مقصد -نه [[تکامل]] یک نفر- بلکه [[تکامل]] [[جامعه]] و بالاتر از آن [[جامعه جهانی]] است و قرار است [[جامعه جهانی]] موحد تشکیل شود که به تعبیر [[قرآن]] {{متن قرآن|يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه 55.</ref> است. این مقصد طولانی را نمی‌توان به تنهایی پیمود و در این راه طولانی جز با همراهانی نمی‌توان قدم گذارد؛ به تعبیر دیگر [[منتظران]] چشم‌به‌راه [[ظهور امام مهدی]] و تشکیل [[حکومت عادلانه جهانی]] هستند که [[شرق]] و [[غرب]] [[دنیا]] را فرا می‌گیرد و افزون‌بر اینکه آحاد [[جامعه جهانی]] زیستی موحدانه خواهند داشت [[عبودیت]] در روابط افراد [[جامعه]] با یکدیگر و رابطه [[حاکمان]] و [[کارگزاران حکومتی]] با [[مردم]] نیز جریان دارد و به عبارت دیگر آنچه در حوزه فرد و اجتماع و [[حکومت]] [[میزان]] عمل است فرامین [[الهی]] است؛ از این رو دستیابی به این [[هدف]] سترگ [[نیازمند]] [[تربیت]] و پرورش انسان‌هایی در این طراز است و با [[تربیت]] افراد و شکل دادن جمعیت‌هایی از تربیت‌یافتگان و رشد و ارتقا دادن آنان و نیز توسعه این جمعیت‌هاست که می‌توان [[امید]] به نیل به آن چشم‌انداز بزرگ داشت و نیز در این مسیر طولانی و سخت، گردنه‌های بسیاری هست که ممکن است [[همت]] همراهان را [[سست]] کند و از انگیزه‌هایشان بکاهد مشکلات و [[سختی]] راه، [[فتنه‌ها]] و مظاهر [[فریبنده]] [[دنیا]]، شکست‌ها و ناکامی‌ها، کوتاه دیدن مسیر، [[شتاب‌زدگی]] در حصول نتیجه برخی از این گردنه‌هاست که عبور از آن [[نیازمند]] [[تدبیر]] است؛ بنابراین، در کنار [[تربیت]] و پس از آن از [[مراقبت]] و عهده‌داری نیروها نباید [[غفلت]] کرد و برای ایمن‌سازی آنان بایستی [[تدبیر]] اندیشید تا جریان [[نیروسازی]] همچنان مستمر بماند و مجموعه‌ای از [[یاران]] [[توانمند]] فراهم آیند تا آنان خود با یارگیری و [[نیروسازی]] آرام‌آرام زمینه‌های آن تحول [[اجتماعی]] وسیع را فراهم نمایند. پس یکی دیگر از [[آثار انتظار]] [[نیروسازی]] است.
:::::#'''[[استقامت]] در برابر [[دشمنان]]''': [[نزاع]] [[جبهه حق]] و [[باطل]]، عمری به [[درازی عمر]] [[بشر]] دارد و در همیشه [[تاریخ]] جریان [[باطل]] تا حد امکان در [[ستیز]] با جریان [[حق]] و از میدان به در کردن آن کوشیده است و این خاصیت [[باطل]] است و به جز این از آن نمی‌توان [[انتظار]] داشت. بنابراین، طبیعی است که هر جا چراغی هدایتی افروخته شود و جریانی در مسیر [[حق]] و برای [[حمایت]] از [[حق]] و به انگیزه گسترش [[حقیقت]] شکل بگیرد [[جبهه]] [[باطل]] با تمام قوا در برابرش [[صف‌آرایی]] کند؛ خصوصاً اگر آن [[حق]] چیزی باشد که تمام [[انبیا]] و [[اولیا]] در طول [[تاریخ]] آرزوی تحققش را داشته و در مسیر شکل‌گیری‌اش کوشش کرده‌اند؛ ازاین‌رو کسی که چنین چشم‌انداز سترگی را برای خود [[انتخاب]] می‌‌کند باید خود را برای [[مقاومت]] در برابر [[دشمنی‌ها]] و ستیزه‌جویی‌های [[دشمنان]] مهیا کند دشمنی‌هایی عمیق که جز با کوتاه آمدن از [[هدف]]، رو به افول نمی‌رود و به جز دست کشیدن از [[آرمان]] به [[رضایت]] تبدیل نمی‌شود و کسانی که چنین چشم‌اندازی برای خود برگزیده‌اند تنها در صورت مجهز شدن به [[سلاح]] [[استواری]] است که می‌توانند این مسیر طولانی را با این حجم انبوه از [[دشمنی‌ها]] به [[سلامت]] طی نمایند»<ref>مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
:::::#'''[[استقامت]] در برابر [[دشمنان]]''': [[نزاع]] [[جبهه حق]] و [[باطل]]، عمری به [[درازی عمر]] [[بشر]] دارد و در همیشه [[تاریخ]] جریان [[باطل]] تا حد امکان در [[ستیز]] با جریان [[حق]] و از میدان به در کردن آن کوشیده است و این خاصیت [[باطل]] است و به جز این از آن نمی‌توان [[انتظار]] داشت. بنابراین، طبیعی است که هر جا چراغی هدایتی افروخته شود و جریانی در مسیر [[حق]] و برای [[حمایت]] از [[حق]] و به انگیزه گسترش [[حقیقت]] شکل بگیرد [[جبهه]] [[باطل]] با تمام قوا در برابرش [[صف‌آرایی]] کند؛ خصوصاً اگر آن [[حق]] چیزی باشد که تمام [[انبیا]] و [[اولیا]] در طول [[تاریخ]] آرزوی تحققش را داشته و در مسیر شکل‌گیری‌اش کوشش کرده‌اند؛ ازاین‌رو کسی که چنین چشم‌انداز سترگی را برای خود [[انتخاب]] می‌‌کند باید خود را برای [[مقاومت]] در برابر [[دشمنی‌ها]] و ستیزه‌جویی‌های [[دشمنان]] مهیا کند دشمنی‌هایی عمیق که جز با کوتاه آمدن از [[هدف]]، رو به افول نمی‌رود و به جز دست کشیدن از [[آرمان]] به [[رضایت]] تبدیل نمی‌شود و کسانی که چنین چشم‌اندازی برای خود برگزیده‌اند تنها در صورت مجهز شدن به [[سلاح]] [[استواری]] است که می‌توانند این مسیر طولانی را با این حجم انبوه از [[دشمنی‌ها]] به [[سلامت]] طی نمایند»<ref>مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
}}


{{پرسمان انتظار فرج}}
{{پرسمان انتظار فرج}}
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش