جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ +مجتبی تونه‌ای؛)) |
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«بر اساس [[روایات]] همواره سی نفر در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند که هر کدام از آنها از [[دنیا]] برود فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود<ref>بحار، ج ۵۲، ص ۱۵۳، و کافى کتاب الحجه باب فى الغیبه، حدیث ۱۶.</ref>. | ::::::«بر اساس [[روایات]] همواره سی نفر در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند که هر کدام از آنها از [[دنیا]] برود فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود<ref>بحار، ج ۵۲، ص ۱۵۳، و کافى کتاب الحجه باب فى الغیبه، حدیث ۱۶.</ref>. | ||
این افراد [[صالح]] و [[یاران]] [[حضرت]] نام آنان [[اوتاد]] است با توجه به کلمه [[اوتاد]] که جمع (وتد) به معنای میخ است و با توجه به [[آیه]] ۷ سوره نبأ که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}؛ ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم تا [[زمین]] را نگه دارد و به وسیله آن [[زمین]] از هم نپاشد؛ نتیجه می‌گیریم که این [[یاران]] انسان‌های وارسته و از مردان [[خالص]] و سلحشور و [[دلاور]] همچون کوه استوار در خدمت آن [[حضرت]] به سر می‌برند»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۱۶.</ref>. | |||
<br><br><br> | <br><br><br> | ||
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه == | == پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه == | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۶: | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«[[اوتاد]] از [[یاران]] برجسته [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}. | ::::::«[[اوتاد]] از [[یاران]] برجسته [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}. | ||
از آنجا که "[[اوتاد]]" جمع "وتد" به معنای میخ است، به نظر میرسد این گروه، از مردان بسیار [[خالص]] و [[دلاور]] هستند که همچون کوه استوار، در خدمت به آن [[حضرت]] به سر می‌برند<ref> ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۰۰</ref>. | |||
از [[روایات]] استفاده می‌شود که "[[اوتاد]]" سی تن از [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} هستند که همواره در خدمت آن [[حضرت]] به سر می‌برند. هریک از آنان که از [[دنیا]] بروند، فرد [[شایسته]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود. [[امام صادق]]{{ع}} و [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: " به ناگزیر، برای [[صاحب]] این امر، غیبتی است و به ناگزیر در [[غیبت]] او کنارهگیری است. و نیکو جایگاهی است [[مدینه]]. و با وجود سی نفر ملازم هیچ گونه وحشتی نخواهد بود"<ref>{{عربی|" لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ غَيْبَةٍ وَ لَا بُدَّ لَهُ فِي غَيْبَتِهِ مِنْ عُزْلَةٍ وَ نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ وَ مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ وَحْشَةٍ "}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰، روایت ۱۶؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۹۴.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۴: | ||
| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم. برخی باتوجه به این [[آیه]] گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که [[اوتاد]]، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از [[اوتاد]] به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آنها بمیرد، فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت [[اوتاد]] آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان [[غفلت]] نمی‌کنند، و از [[دنیا]] مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: [[اوتاد]]، چهار تن از [[اولیاء]] هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آنها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>. | ::::::«جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم. برخی باتوجه به این [[آیه]] گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که [[اوتاد]]، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از [[اوتاد]] به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آنها بمیرد، فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت [[اوتاد]] آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان [[غفلت]] نمی‌کنند، و از [[دنیا]] مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: [[اوتاد]]، چهار تن از [[اولیاء]] هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آنها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>. | ||
در [[حدیث]] قدسی آمده که [[خداوند]] عزّ و جلّ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای [[احمد]]! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر [[انبیاء]] [[برتری]] دادم؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به [[یقین]]، خوی نیک، [[سخاوت]] طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین [[اوتاد]] الارض، [[اوتاد]] نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این [[حدیث]] برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که [[زمین]] با آنها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز [[اولیاء]] [[الله]]، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹.</ref>. | |||
}} | }} | ||