دیدگاه اسلام درباره آینده بشر چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (جایگزینی متن - '\ه\s=\s(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:' به 'ه = $1 | پاسخ = ')
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ')
خط ۳۸: خط ۳۸:
| پاسخ = آقای دکتر '''[[حسن عبدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[ نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = آقای دکتر '''[[حسن عبدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[ نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[عقیده]] ما این است که [[آینده]] [[بشر]] با تشکیل [[حکومت واحد جهانی]]، بسیار روشن است؛ یعنی [[بشر]] به مرور زمان و با تجربه تلخی که از کلیه مکتب‌های [[فریبنده]] به دست خواهد آورد روزی به [[مکتب اسلام]] روی خواهد آورد، هر چند که [[دشمنان]] با آن [[مبارزه]] کنند، زیرا [[مبارزه]] با [[حق]] بالأخره وضع موجود [[جهان]] را که بر قومیت و هم نژادی و هم زبانی و نیز بر شرایط اقلیمی و جغرافیایی طبیعی و مانند آن [[استوار]] است و به عنوان حد و مرز میان کشورها شناخته می‌شود، صحیح نمی‌داند و به رسمیت نیز نمی‌شناسد و به جای آن تمام [[جهان]] و [[زمین]] پهناور [[خدا]] را وطن [[انسان]] اعلام می‌دارد و تشکیل [[حکومت واحد جهانی]] را تحقق آرمانی واقعی [[انسان‌ها]] ضروری می‌داند و مشکلات پیچیده [[جهان]] و تعصبات [[دینی]] و قومی و نژادی را با نوعی "جهان‌وطنی" حل می‌کند، چنان که [[اسلام]] در آغاز، در [[دنیایی]] که [[اسیر]] تعصبات [[دینی]] و قومی بود، نغمه تازه‌ای دمید و نژادهای مختلف ایرانی، رومی، ترکی، حبشی و [[عربی]] را دور هم جمع کرد و از همین‌جا [[حکومت جهانی]] در [[دنیا]] پایه‌گذاری گردید و اگر آن روز این طرح به طور کامل پیاده نشد، برای این بود که افکار جهانیان برای [[تحمل]] [[حکومت]] [[توحید]]، [[آمادگی]] نداشت و لیکن چنان نیست که این وضع برای همیشه ادامه داشته باشد و لذا طبق [[قانون]] [[تکامل]] و به موجب [[آیات]] و [[روایات]] این [[آمادگی]] در [[آینده]] در [[جهان]] [[بشریت]] پیدا خواهد شد. به طور قطع [[جهان]] روزی را در پیش دارد که افکار [[مردم]] کاملاً بیدار می‌شود و از [[قوانین]] خودساخته و برنامه و مرام‌های گوناگون و زمام‌داران طاغوتی خویش، مأیوس می‌گردند و چاره دردها و مشکلات لاینحل و پیچیده خود را از [[مکتب]] [[انبیا]] می‌جویند. [[خداوند]] [[کریم]] در [[قرآن مجید]] با [[وعده]] صریح [[جهانی شدن دین اسلام]] را اعلام می‌دارد: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref>.
::::::«[[عقیده]] ما این است که [[آینده]] [[بشر]] با تشکیل [[حکومت واحد جهانی]]، بسیار روشن است؛ یعنی [[بشر]] به مرور زمان و با تجربه تلخی که از کلیه مکتب‌های [[فریبنده]] به دست خواهد آورد روزی به [[مکتب اسلام]] روی خواهد آورد، هر چند که [[دشمنان]] با آن [[مبارزه]] کنند، زیرا [[مبارزه]] با [[حق]] بالأخره وضع موجود [[جهان]] را که بر قومیت و هم نژادی و هم زبانی و نیز بر شرایط اقلیمی و جغرافیایی طبیعی و مانند آن [[استوار]] است و به عنوان حد و مرز میان کشورها شناخته می‌شود، صحیح نمی‌داند و به رسمیت نیز نمی‌شناسد و به جای آن تمام [[جهان]] و [[زمین]] پهناور [[خدا]] را وطن [[انسان]] اعلام می‌دارد و تشکیل [[حکومت واحد جهانی]] را تحقق آرمانی واقعی [[انسان‌ها]] ضروری می‌داند و مشکلات پیچیده [[جهان]] و تعصبات [[دینی]] و قومی و نژادی را با نوعی "جهان‌وطنی" حل می‌کند، چنان که [[اسلام]] در آغاز، در [[دنیایی]] که [[اسیر]] تعصبات [[دینی]] و قومی بود، نغمه تازه‌ای دمید و نژادهای مختلف ایرانی، رومی، ترکی، حبشی و [[عربی]] را دور هم جمع کرد و از همین‌جا [[حکومت جهانی]] در [[دنیا]] پایه‌گذاری گردید و اگر آن روز این طرح به طور کامل پیاده نشد، برای این بود که افکار جهانیان برای [[تحمل]] [[حکومت]] [[توحید]]، [[آمادگی]] نداشت و لیکن چنان نیست که این وضع برای همیشه ادامه داشته باشد و لذا طبق [[قانون]] [[تکامل]] و به موجب [[آیات]] و [[روایات]] این [[آمادگی]] در [[آینده]] در [[جهان]] [[بشریت]] پیدا خواهد شد. به طور قطع [[جهان]] روزی را در پیش دارد که افکار [[مردم]] کاملاً بیدار می‌شود و از [[قوانین]] خودساخته و برنامه و مرام‌های گوناگون و زمام‌داران طاغوتی خویش، مأیوس می‌گردند و چاره دردها و مشکلات لاینحل و پیچیده خود را از [[مکتب]] [[انبیا]] می‌جویند. [[خداوند]] [[کریم]] در [[قرآن مجید]] با [[وعده]] صریح [[جهانی شدن دین اسلام]] را اعلام می‌دارد: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref>.
::::::منظور از "[[هدایت]]"، [[ادله]] روشن و [[براهین]] آشکاری است که در [[دین اسلام]] وجود دارد و در دسترس همگان می‌باشد و مراد از "[[دین حق]]" [[آیین الهی]] است که اصول و فروعش [[حق]] و متکی به [[تاریخ]] و [[دلایل]] روشنی است که [[دوست]] و [[دشمن]] ناگزیرند بدان اعتراف کنند و چنین [[آیین]] و مذهبی باید سرانجام بر [[کلیه]] [[آیین‌ها]] پیروز گردد.
 
::::::برخی از [[مفسران]] [[گمان]] کرده‌اند که منظور از {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ}}<ref>سوره توبه، آیه ۳۳.</ref> تنها [[غلبه]] [[منطق]] [[اسلام]] است و می‌گویند این مطلب تحقق یافته است، زیرا [[اسلام]] از نظر [[منطق]] [[استدلال]] قابل مقایسه با آیین‌های دیگر نیست و بر همه آنها پیروز است و با دقت در [[آیات]] کریمه [[قرآن]] و به کار بردن کلمه «یظهره» چنین به دست می‌آید که منظور تنها [[غلبه]] [[استدلال]] نیست، بلکه [[غلبه]] ظاهری و [[پیروزی]] خارجی نیز داخل در مفهوم این کلمه می‌باشد. علاوه بر آن چه را که محرک و نیروبخش است و [[جامعه مسلمین]] را بیشتر به [[مکتب]] و آیین خود [[امیدوار]] می‌کند همان [[پیروزی]] خارجی و [[غلبه]] عینی است. و چون [[آیه]] در [[مقام]] [[تشویق]] [[مسلمین]] و تقویت ارتباط ایشان با [[خدا]] و [[رسول الله]]{{صل}} و اعطای نیرو در مقابل [[دشمنان]] است [[اراده]] [[پیروزی]] خارجی به [[هدف]] نهایی نزدیک‌تر است»<ref>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[ نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص 25-27.</ref>.
منظور از "[[هدایت]]"، [[ادله]] روشن و [[براهین]] آشکاری است که در [[دین اسلام]] وجود دارد و در دسترس همگان می‌باشد و مراد از "[[دین حق]]" [[آیین الهی]] است که اصول و فروعش [[حق]] و متکی به [[تاریخ]] و [[دلایل]] روشنی است که [[دوست]] و [[دشمن]] ناگزیرند بدان اعتراف کنند و چنین [[آیین]] و مذهبی باید سرانجام بر [[کلیه]] [[آیین‌ها]] پیروز گردد.
 
برخی از [[مفسران]] [[گمان]] کرده‌اند که منظور از {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ}}<ref>سوره توبه، آیه ۳۳.</ref> تنها [[غلبه]] [[منطق]] [[اسلام]] است و می‌گویند این مطلب تحقق یافته است، زیرا [[اسلام]] از نظر [[منطق]] [[استدلال]] قابل مقایسه با آیین‌های دیگر نیست و بر همه آنها پیروز است و با دقت در [[آیات]] کریمه [[قرآن]] و به کار بردن کلمه «یظهره» چنین به دست می‌آید که منظور تنها [[غلبه]] [[استدلال]] نیست، بلکه [[غلبه]] ظاهری و [[پیروزی]] خارجی نیز داخل در مفهوم این کلمه می‌باشد. علاوه بر آن چه را که محرک و نیروبخش است و [[جامعه مسلمین]] را بیشتر به [[مکتب]] و آیین خود [[امیدوار]] می‌کند همان [[پیروزی]] خارجی و [[غلبه]] عینی است. و چون [[آیه]] در [[مقام]] [[تشویق]] [[مسلمین]] و تقویت ارتباط ایشان با [[خدا]] و [[رسول الله]]{{صل}} و اعطای نیرو در مقابل [[دشمنان]] است [[اراده]] [[پیروزی]] خارجی به [[هدف]] نهایی نزدیک‌تر است»<ref>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[ نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص 25-27.</ref>.
}}
}}


۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش