جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پاسخ نخست== +== پاسخ نخست ==)) |
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
::::::«[[عصمت]] از آنِ انسانهایی است که زمینه عصمت را در خود ایجاد کرده باشند؛ این زمینهها و اسباب عبارتند از: | ::::::«[[عصمت]] از آنِ انسانهایی است که زمینه عصمت را در خود ایجاد کرده باشند؛ این زمینهها و اسباب عبارتند از: | ||
:::::*'''[[اراده]] و [[انتخاب]]''': یکی از نظریاتی که در باب زمینه عصمت گفته شده، این است که زمینه عصمت اراده و انتخاب است. با این فرض، عصمت در انحصار افراد معدود و محدودی نیست، بلکه همه [[انسانها]] میتوانند از این [[موهبت الهی]] بهرهمند گردند<ref>محمد محمدی ریشهری، فلسفه وحی و نبوت، ص۲۱۴.</ref>. | :::::*'''[[اراده]] و [[انتخاب]]''': یکی از نظریاتی که در باب زمینه عصمت گفته شده، این است که زمینه عصمت اراده و انتخاب است. با این فرض، عصمت در انحصار افراد معدود و محدودی نیست، بلکه همه [[انسانها]] میتوانند از این [[موهبت الهی]] بهرهمند گردند<ref>محمد محمدی ریشهری، فلسفه وحی و نبوت، ص۲۱۴.</ref>. | ||
از [[روایات معصومین]]{{عم}} استفاده میشود [[انسان]] همانطوری که میتواند با [[پیشگیری]] و [[مراقبت]] از [[بیماریها]] در [[امان]] باشد، میتواند با [[عزم]] و اراده و انجام دستورهای [[خداوند]] از آلودگیهای [[روحی]] و [[ابتلا]] به [[گناهان]] پیشگیری کند. همچنین ممکن است که با تکرار و مراقبت و اجتناب از گناهان، [[قوه]] [[اجتناب از گناه]] در وجودش [[ملکه]] گردد؛ به طوری که از گناهان متنفر شود و وقوع در [[گناه]] برایش محال عادی گردد. و عصمت غیر از شدت [[تقوا]] نیست و [[عدالت]] هم از [[مراتب عصمت]] است و ملكات [[نفسانی]]، به طور کلی با تمرین به دست میآید، چه جانب [[شر]] و چه جانب خیر. | |||
[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در این باره میفرماید: “با تقوا عصمت به انسان نزدیک میشود”<ref>{{متن حدیث|بِالتَّقْوَى قُرِنَتِ الْعِصْمَةُ}}؛ میزان الحکمة، ج۳، ص۱۹۹۷.</ref>. | |||
لذا در [[روایات]] از اموری که سبب [[تقویت اراده]] میباشد به عنوان ریشههای عصمت یاد میشود. [[حضرت علی]]{{ع}} میفرماید: “صبر کردن بر [[سختیها]] [[قلب]] را نگهداری میکند”<ref>{{متن حدیث|التَّصَبُّرُ عَلَى الْمَكْرُوهِ يَعْصِمُ الْقَلْبَ}}؛ میزان الحکمة، ج۳، ص۱۹۹۷.</ref>. | |||
[[آیات قرآن]] هم به این زمینهها اشاره میکند، و میفرماید: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا...}}<ref>«و راههای خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند مینماییم.».. سوره عنکبوت، آیه ۶۹.</ref>. | |||
نظیر این [[آیه]] و [[روایت]] است که انسان را به تلاش و کسب عصمت و تقوا [[دعوت]] میکنند. | |||
:::::*'''[[علم]] و اراده''': نظریه دوم در باب زمینه عصمت، به علم و اراده پرداخته است. [[آیتالله]] مصباح در این باره میگوید: “معصوم از [[شناخت]] بیشتر و اراده قویتر برخوردار است، و به جهت این دو عامل، [[گناه]] را با [[اختیار]] ترک میکند، لذا [[ملکه]] [[عصمت]] در آنان آنچنان [[قوی]] میباشد که مانع از [[ارتکاب گناه]] میشود”<ref>محمدتقی مصباح یزدی، راهنماشناسی، ص۱۲۱-۱۲۵.</ref>. | :::::*'''[[علم]] و اراده''': نظریه دوم در باب زمینه عصمت، به علم و اراده پرداخته است. [[آیتالله]] مصباح در این باره میگوید: “معصوم از [[شناخت]] بیشتر و اراده قویتر برخوردار است، و به جهت این دو عامل، [[گناه]] را با [[اختیار]] ترک میکند، لذا [[ملکه]] [[عصمت]] در آنان آنچنان [[قوی]] میباشد که مانع از [[ارتکاب گناه]] میشود”<ref>محمدتقی مصباح یزدی، راهنماشناسی، ص۱۲۱-۱۲۵.</ref>. | ||
:::::*'''[[محبت الهی]]''': برخی گفتهاند عصمت، ناشی از محبت الهی است: “درک [[عظمت خدا]] و فنا شدن در [[معرفت]] و [[حب]] و [[عشق]] [[خدا]]، مانع از [[مخالفت]] کردن با خواست خداست و این [[محبت]] فقط برای [[انسانهای کامل]] در [[معرفت الهی]] ایجاد میشود. چون چنین [[انسانی]] وقتی خالقش را در نهایت معرفت ممکنه [[شناخت]] و [[غرق]] در [[شهود]] کمال و [[جمال]] و جلالش گردید، جذبه خاصی در وجودش ایجاد میشود که، هرآنچه خلاف رضای مولایش است، در نزدش منفور میشود و این [[درجه]] اعلای عصمت است”<ref>جعفر سبحانی، الالهیات، ج۳، ص۱۶۲؛ بدایة المعارف، ج۱، ص۲۵۹.</ref>. | :::::*'''[[محبت الهی]]''': برخی گفتهاند عصمت، ناشی از محبت الهی است: “درک [[عظمت خدا]] و فنا شدن در [[معرفت]] و [[حب]] و [[عشق]] [[خدا]]، مانع از [[مخالفت]] کردن با خواست خداست و این [[محبت]] فقط برای [[انسانهای کامل]] در [[معرفت الهی]] ایجاد میشود. چون چنین [[انسانی]] وقتی خالقش را در نهایت معرفت ممکنه [[شناخت]] و [[غرق]] در [[شهود]] کمال و [[جمال]] و جلالش گردید، جذبه خاصی در وجودش ایجاد میشود که، هرآنچه خلاف رضای مولایش است، در نزدش منفور میشود و این [[درجه]] اعلای عصمت است”<ref>جعفر سبحانی، الالهیات، ج۳، ص۱۶۲؛ بدایة المعارف، ج۱، ص۲۵۹.</ref>. | ||
خط ۳۳: | خط ۳۸: | ||
:::::# [[علل]] ناشناختهای که روانشناسان و زیستشناسان در تحقیقات مربوط به علل [[شخصیت]] [[روحی]] افراد به آن [[معتقد]] شدهاند و بر این باورند که این علل تأثیر خاصی در ژنهای تشکیلدهنده افراد دارد و موجب حالات روحی فوقالعاده میگردد<ref>ر.ک: ناصر مکارم شیرازی، پرسشها و پاسخهای مذهبی، ج۱، ص۱۶۵-۱۶۹؛ فلسفه وحی و نبوت، ص۲۱۱-۲۱۲؛ پژوهشی در عصمت معصومان، ص۶۵.</ref>. | :::::# [[علل]] ناشناختهای که روانشناسان و زیستشناسان در تحقیقات مربوط به علل [[شخصیت]] [[روحی]] افراد به آن [[معتقد]] شدهاند و بر این باورند که این علل تأثیر خاصی در ژنهای تشکیلدهنده افراد دارد و موجب حالات روحی فوقالعاده میگردد<ref>ر.ک: ناصر مکارم شیرازی، پرسشها و پاسخهای مذهبی، ج۱، ص۱۶۵-۱۶۹؛ فلسفه وحی و نبوت، ص۲۱۱-۲۱۲؛ پژوهشی در عصمت معصومان، ص۶۵.</ref>. | ||
:::::*'''استعداد خاص و [[الهام]] و [[تربیت الهی]]''': برخی [[عصمت]] را ناشی از استعداد فوقالعاده و [[برتر]] [[معصومین]] میدانند. | :::::*'''استعداد خاص و [[الهام]] و [[تربیت الهی]]''': برخی [[عصمت]] را ناشی از استعداد فوقالعاده و [[برتر]] [[معصومین]] میدانند. | ||
[[آیتالله]] مصباح میفرماید: [[پیامبران]] و [[امامان]]، ذاتاً دارای استعدادی بالاتر از دیگران هستند و از نظر تربیت هم تحت تربیت الهی قرار گرفتند و [[روحالقدس]] از ابتدا [[وظیفه]] تربیت آنها را بر عهده داشت و از آغاز [[کارهای نیک]] به آنان الهام میشد، لذا هم از لحاظ [[شناخت]] بالاتر از دیگران هستند و هم از لحاظ تربیت. البته این [[تعلیم و تربیت]] [[الهی]] موجب سلب [[اختیار]] آنان نیست<ref>راهنماشناسی، ص۱۵۸-۱۵۹.</ref>»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۱۰۴-۱۰۷.</ref>. | |||
==پاسخهای دیگر== | ==پاسخهای دیگر== |