قرآن کریم برای معرفی افراد از چه روش‌هایی استفاده کرده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[قرآن]] برای معرفی شخصیت‌ها به مقتضیات [[حکمت]] و [[بلاغت]]، از دو راه استفاده کرده است:

::::::'''۱. معرفی با اسم''': نخستین راه این است که شخصیت مورد نظر را با اسم معرفی و مطرح می‌کند؛ مانند {{متن قرآن|وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ}}<ref>آل عمران / ۱۴۴. و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ </ref> و {{متن قرآن|وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ}}<ref>صف / ۶. و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است</ref>.  

::::::«[[قرآن کریم]]، در [[جایگاه]] قانون اساسی [[اسلام]]، در موارد متعدد، کلیات مسائل اسلامی‌ را مطرح کرده است و بیان بسیاری از حقایق را به [[پیامبر]]{{صل}} و [[جانشینان]] او واگذار کرده است و صریحاً، [[پیامبر]]{{صل}} را مبیّن و مفسّر [[قرآن]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}<ref> آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستاده‌اند روشن گردانی و باشد که بیندیشند؛ سوره نحل، آیه: ۴۴.</ref>. نکته لطیف این که [[خداوند]] از کلمه {{متن قرآن|لِتُبَيِّنَ}} استفاده کرده است که به معنای توضیح و [[تفسیر]] است، نه از الفاظی مانند قرائت و [[تلاوت]] که به معنای خواندن است.