انتظار عملی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

انتظار عملی به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۱

۱۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۴۹: / خط ۴۹: @@
 «[[انتظار]] باوری است [[باور]] به عمل، [[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، [[امام]] زمان‌پسند [[زندگی]] می‌کند. [[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، [[عصر غیبت]] را عصر [[تکلیف]] داند، نه آنکه این دوره را دوره [[بی‌تفاوتی]] در برابر [[دین]] انگارد.
-:::::*[[امام سجاد]] می‌فرمایند: "معتقدان به [[مهدی]] و [[منتظران ظهور]] او در [[عصر غیبت]]... در پنهان و آشکار [[مردمان]] را به [[دین خدا]] فراخوانند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ... وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً}}؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۳۲۰.</ref>.
+*[[امام سجاد]] می‌فرمایند: "معتقدان به [[مهدی]] و [[منتظران ظهور]] او در [[عصر غیبت]]... در پنهان و آشکار [[مردمان]] را به [[دین خدا]] فراخوانند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ... وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً}}؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۳۲۰.</ref>.
 [[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} طوری [[زندگی]] می‌کند که هر لحظه [[ظهور]] اتفاق بیفتد، در این اردوگاه قرار می‌گیرد و این کار بسیار [[سختی]] است، خود [[جهاد]] است. بر این اساس، [[منتظران]] [[حضرت]] همانند فداکاران در رکاب [[رسول الله]]{{صل}} معرفی شده‌اند.
@@ خط ۵۶: / خط ۵۶: @@
 در روایتی دیگر [[مولی]] [[علی]]{{ع}} می‌فرمایند:"[[منتظر]] امر ما بسان کسی است که در [[راه خدا]] به [[خون]] خود غلتیده باشد" <ref>{{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۸.</ref>»<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[انتظار سازنده ۱ (مقاله)|انتظار سازنده]].</ref>.
-:::::*«[[انتظار عملی]] و آن فراهم کردن [[زمینه‌های ظهور]] [[حضرت]] است. [[انتظار عملی]] آن است که در تمامی عرصه‌ها [[زندگی]] [[امام]] زمان‌پسند داشته باشیم. [[عصر غیبت]]، عصر کنار نهادن [[وظایف مسلمانان]] در [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[مبارزه با ظلم]] و تلاش در راه [[گسترش عدالت]] نیست، بلکه عصر تلاش بیشتر برای [[دینداری]] و گسترش [[دین]] است و این کار سخت و پررنجی است.
+*«[[انتظار عملی]] و آن فراهم کردن [[زمینه‌های ظهور]] [[حضرت]] است. [[انتظار عملی]] آن است که در تمامی عرصه‌ها [[زندگی]] [[امام]] زمان‌پسند داشته باشیم. [[عصر غیبت]]، عصر کنار نهادن [[وظایف مسلمانان]] در [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[مبارزه با ظلم]] و تلاش در راه [[گسترش عدالت]] نیست، بلکه عصر تلاش بیشتر برای [[دینداری]] و گسترش [[دین]] است و این کار سخت و پررنجی است.
 در روایتی در مورد [[سختی]] [[دینداری در عصر غیبت]] دو تعبیر آمده است: [[نبی اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|... لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِيَّةً عَلَى دِينِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِي اللَّيْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ كَالْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا...}}؛ هر کدام از آنها بر [[دین خدا]] پایدارتر از کسی است که در شب تاریک شاخه پرتیغ [[قتاد]] (مغیلان درختچه‌ای است که شاخه آن تیغ‌های بسیار تیزی دارد) را صاف و تهی از خار کند یا مانند کسی که [[آتش]] غضا (درخت گز درختی است که چوب آن محکم و بادوام و [[آتش]] آن دیرپا و پرحرارت است) به دست گرفته است<ref>بصائر الدرجات، ص ۸۴، بحارالانوار، ۵۲، ص ۱۲۳.</ref>. واژه‌های {{متن حدیث|خَرْطِ الْقَتَادِ}} و {{متن حدیث|الْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا}} نشان‌دهنده [[سختی]] [[دینداری در عصر غیبت]] است.