عوامل سیاسی غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۲
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
«در [[روایات]] و مستندات گفتمان [[انتظار]] از سه عاملِ [[سیاسی]] [[غیبت]] بیشتر از سایر عوامل یاد شده است: | «در [[روایات]] و مستندات گفتمان [[انتظار]] از سه عاملِ [[سیاسی]] [[غیبت]] بیشتر از سایر عوامل یاد شده است: | ||
*'''عدم [[بلوغ]] [[سیاسی]] [[مردم]]''': در [[فلسفه غیبت]] به این عامل توجه شده است و یکی از [[شرایط ظهور]] را به رشد و [[بلوغ]] و [[آمادگی مردم]] احاله داده است، در [[روایت]] آمده است که: {{متن حدیث|إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا يَأْتِيكُمْ إِلَّا بَعْدَ إِيَاسٍ وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى تُمَيَّزُوا وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى تُمَحَّصُوا...}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.</ref>؛ این امر -[[ظهور امام عصر]]{{ع}}- جز پس از دوران [[ناامیدی]] به شما نخواهد رسید، نه به‌خدا تا اینکه شما به رشد و [[بلوغ]] برسید و از [[امتحان]] سربلند برآئید و تا مرزبندی [[شقاوت]] و [[سعادت]] مشخص نشود [[حضرت]] [[ظهور]] نخواهند کرد. خود آن [[حضرت]]{{ع}} هم فرموده‌اند: "اگر [[شیعیان]] ما که [[خداوند]] آنان را بر [[طاعت]] خویش موفق بدارد با قلوبی یکپارچه و رشد و [[آمادگی]] بر [[عهد]] خویش [[وفادار]] باشند به [[یمن]] لقای ما نائل شده و از [[فیض حضور]] ما بهره‌مند خواهند شد"<ref>بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>. | |||
*'''تعلل [[خواص]]''': کوتاهی [[خواص]] در [[یاری]] [[ائمه]] یکی از [[دلایل]] اساسی [[محرومیت]] [[جامعه اسلامی]] از [[فیض]] آنان بوده است. ۲۵ سال [[سکوت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} ناشی از [[خیانت]] [[خواص]] و کوتاهی آنان در [[یاری]] [[حضرت]] بود و بازگشت [[حضرت]]{{ع}} به صحنه [[سیاسی]] بعد از آن بود که [[حضرت]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|لَوْ لَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وَ قِيَامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ...}}<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۳.</ref>؛ اگر [[آمادگی]] و حضور اجتماع [[مردم]] و حاضران در صحنه نبود و [[حجت]] بر من تمام نمی‌شد به [[غیبت]] خود در صحنه [[قدرت]] ادامه می‌دادم. در [[ادبیات]] [[سیاسی]] نقش [[خواص]] با اصطلاح "حضور در صحنه" و "عمل" انقلابی یاد شده است و کوتاهی آنها با عبارت "تعلل" و فرو رفتن در [[آمال]] و [[آرزوها]] و [[خواهش‌های نفسانی]]، بیان گردیده است. | |||
[[امام رضا]]{{ع}} در پاسخ به اینکه چرا آن‌چه درباره دشمنانتان گفته شده نوعاً به وقوع پیوسته است اما آن‌چه نسبت به شما [[خاندان]] بیان گردیده واقع نشده است، [[حضرت]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|إِنَّ الَّذِي خَرَجَ فِي أَعْدَائِنَا كَانَ مِنَ الْحَقِّ فَكَانَ كَمَا قِيلَ وَ أَنْتُمْ عُلِّلْتُمْ بِالْأَمَانِيِّ فَخَرَجَ إِلَيْكُمْ كَمَا خَرَجَ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.</ref>؛ آن‌چه درباره [[دشمنان]] ما واقع شده همان‌هایی بود که به‌درستی بیان شده است و به همان‌گونه نیز اتفاق افتاد لکن شما سرگرم [[آرزوها]] و خواسته‌های ناروای خود شدید پس شد آن‌چه که شد. | [[امام رضا]]{{ع}} در پاسخ به اینکه چرا آن‌چه درباره دشمنانتان گفته شده نوعاً به وقوع پیوسته است اما آن‌چه نسبت به شما [[خاندان]] بیان گردیده واقع نشده است، [[حضرت]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|إِنَّ الَّذِي خَرَجَ فِي أَعْدَائِنَا كَانَ مِنَ الْحَقِّ فَكَانَ كَمَا قِيلَ وَ أَنْتُمْ عُلِّلْتُمْ بِالْأَمَانِيِّ فَخَرَجَ إِلَيْكُمْ كَمَا خَرَجَ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.</ref>؛ آن‌چه درباره [[دشمنان]] ما واقع شده همان‌هایی بود که به‌درستی بیان شده است و به همان‌گونه نیز اتفاق افتاد لکن شما سرگرم [[آرزوها]] و خواسته‌های ناروای خود شدید پس شد آن‌چه که شد. | ||
[[امام صادق]]{{ع}} با اشاره به کوتاهی [[بنی‌اسرائیل]] و عذاب‌های وارده بر آنها و [[خودآگاهی]] و حضور مجدد آنها در صحنه [[سیاسی]] و نجات‌شان به‌وسیله [[حضرت موسی]]{{ع}} درباره [[مصیبت]] [[دوران غیبت]] و به درازا کشیدن آن می‌فرماید: {{متن حدیث|هَكَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا...}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۲.</ref>؛ این چنین است که اگر شما هم همین [[کردار]] را داشته باشید [[خداوند]] [[فرج]] ما را می‌رساند لیکن اگر این چنین نباشید کار بدان‌جا می‌رسد که اکنون در آستانه رسیدن است. | [[امام صادق]]{{ع}} با اشاره به کوتاهی [[بنی‌اسرائیل]] و عذاب‌های وارده بر آنها و [[خودآگاهی]] و حضور مجدد آنها در صحنه [[سیاسی]] و نجات‌شان به‌وسیله [[حضرت موسی]]{{ع}} درباره [[مصیبت]] [[دوران غیبت]] و به درازا کشیدن آن می‌فرماید: {{متن حدیث|هَكَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا...}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۲.</ref>؛ این چنین است که اگر شما هم همین [[کردار]] را داشته باشید [[خداوند]] [[فرج]] ما را می‌رساند لیکن اگر این چنین نباشید کار بدان‌جا می‌رسد که اکنون در آستانه رسیدن است. | ||
*'''[[حاکمیت]] [[جور]]''' فشار [[سیاسی]] دستگاه ظالمانه [[بنی عباس]] بر [[امام حسن عسکری]]{{ع}} را همه مورخان [[نقل]] کرده‌اند و [[لقب]] [[عسکر]] به جهت آن بود که [[حضرت]] تحت‌الحفظ در پادگان [[نظامی]] آنها [[زندگی]] می‌کرد و [[مهدی موعود]]{{ع}} در سن پنج سالگی از پادگان به پشت پرده [[غیبت]] رفته است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در پیش‌گویی‌های خود از [[حضرت]] با تعبیر "[[غلام]] = [[جوان]]" یاد کرده است و می‌فرماید: {{متن حدیث|لَا بُدَّ لِلْغُلَامِ مِنْ غَيْبَةٍ فَقِيلَ لَهُ وَ لِمَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ يَخَافُ الْقَتْلَ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۹۲.</ref>؛ برای آن [[جوان]] چاره‌ای جز [[غیبت]] نیست. گفته شد چرا ای [[رسول خدا]]؟ فرمودند که از [[قتل]] می‌ترسد. | |||
وجود [[حکومت جور]] از یک طرف و کوتاهی [[خواص]] و [[ناآگاهی]] عوام از طرف دیگر سبب شده بود که همه [[امامان شیعه]] مجبور به [[بیعت]] با [[حاکمان جائر]] شده بودند و گویا یکی از [[ویژگی‌های امام زمان]]{{ع}} آن است که با هیچ طاغوتی [[عهد]] و [[بیعت]] نکرده است. او خود در یکی از توقیعاتش فرموده‌اند: {{متن حدیث|إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنْ آبَائِي إِلَّا وَقَعَتْ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ لِطَاغِيَةِ زَمَانِهِ وَ إِنِّي أَخْرُجُ حِينَ أَخْرُجُ وَ لَا بَيْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِيتِ فِي عُنُقِي}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۵۰.</ref>؛ هیچ‌کس از [[پدران]] من نبوده، مگر اینکه از سوی [[حاکمان]] [[ستمکار]] زمانش بر عهده او بیعتی بوده است. اما من در زمانی که از پشت پرده [[غیبت]] ظاهر می‌شوم از هیچ طاغوتی [[بیعت]] بر گردنم نیست. | وجود [[حکومت جور]] از یک طرف و کوتاهی [[خواص]] و [[ناآگاهی]] عوام از طرف دیگر سبب شده بود که همه [[امامان شیعه]] مجبور به [[بیعت]] با [[حاکمان جائر]] شده بودند و گویا یکی از [[ویژگی‌های امام زمان]]{{ع}} آن است که با هیچ طاغوتی [[عهد]] و [[بیعت]] نکرده است. او خود در یکی از توقیعاتش فرموده‌اند: {{متن حدیث|إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنْ آبَائِي إِلَّا وَقَعَتْ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ لِطَاغِيَةِ زَمَانِهِ وَ إِنِّي أَخْرُجُ حِينَ أَخْرُجُ وَ لَا بَيْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِيتِ فِي عُنُقِي}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۵۰.</ref>؛ هیچ‌کس از [[پدران]] من نبوده، مگر اینکه از سوی [[حاکمان]] [[ستمکار]] زمانش بر عهده او بیعتی بوده است. اما من در زمانی که از پشت پرده [[غیبت]] ظاهر می‌شوم از هیچ طاغوتی [[بیعت]] بر گردنم نیست. | ||