عباسیان در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

==خلفای هم‌دوره با زندگانی [[امام رضا]]{{ع}}==

امام رضا{{ع}} در [[سال ۱۴۸ هجری]] قمری دیده به [[جهان]] گشود<ref>منتهی الامال، ج۲، ص۲۵؛ بحارالانوار، ج۴۹، ص۲.</ref> و این در حالی بود که ۱۲ سال از مدت [[خلافت]] [[منصور عباسی]] می‌گذشت<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۰۲ و ۴۰۵.</ref>. منصور برای تثبیت پایه‌های [[حکومت]] خود انسان‌های فراوانی را به قتل رسانید و [[علما]] و مشاهیر [[جهان اسلام]] را مورد [[آزار]] قرار داد. سال‌های پایانی حکومت منصور مصادف بود با اوج [[ستم]] و بیدادگری‌های او و امام رضا{{ع}} که [[کودکی]] بیش نبودند [[شاهد]] نیرنگ‌ها و تجاوزگری‌های منصور بودند و چون می‌دیدند که [[نزدیکان]] وی از [[آل ابی طالب]]{{عم}}، مورد آزار و [[شکنجه]] و قتل قرار می‌گیرند، [[اندوهگین]] می‌گشتند. [[امام]]{{ع}} شاهد تلاش‌ها و [[مبارزات]] پدرشان امام [[موسی بن جعفر]]{{ع}} بودند و در این راه ایشان را [[حمایت]] می‌کردند. بعد از منصور، فرزندش [[مهدی]]، در [[سال ۱۵۸ هجری]] قمری، [[خلیفه]] شد. او در ابتدای کار [[زندانیان]] [[سیاسی]] را [[آزاد]]، و شکنجه و آزار [[شیعیان]] را تعطیل و [[اموال]] [[بیت المال]] را بین [[مردم]] تقسیم کرد. ولی طولی نکشید که این برنامه را [[تغییر]] داد و روش پدرش را در پیش گرفت<ref>تاریخ الخلفاء، ص۲۹۹.</ref>. در این دوران [[امام رضا]]{{ع}} [[نوجوان]] بودند و [[فساد]] و هرزه‌گری‌ها و [[ظلم]] [[مهدی عباسی]] [[بیداد]] می‌کرد. با [[تبعید]] [[امام کاظم]]{{ع}} به [[بغداد]]، [[نگرانی]] امام رضا{{ع}} بیشتر شد ولی این تبعید طولی نکشید و امام کاظم{{ع}} باری دیگر به [[مدینه]] برگشتند و در همان روزها مهدی عباسی به [[هلاکت]] رسید<ref>وفیات الاعیان، ج۴، ص۳۹۳؛ بحارالانوار، ج۴۸.</ref>.

از جنایات مهم [[هارون عباسی]] [[زندانی]] نمودن [[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} بود که [[عاقبت]] این [[ملعون]] امام{{ع}} را مظلومانه و غریبانه در [[زندان]] به شهادت رساند. [[امام رضا]]{{ع}} با [[اندوه]] و تألم، این رویدادهای دردناک را می‌دیدند و به جهت این که واقعه‌ای چون [[واقعه کربلا]] دوباره تکرار نشود، [[تقیه]] می‌نمودند. با [[شهادت امام موسی بن جعفر]]{{ع}} در [[سال ۱۸۳ هجری]] قمری، امام رضا{{ع}} به [[امامت]] رسیدند و ده سال اول امامت ایشان مصادف با [[خلافت]] هارون الرشید بود و بعد از آن پنج سال امامت ایشان در [[زمان]] خلافت [[امین عباسی]] گذشت. با کشته شدن امین در [[سال ۱۹۸ هجری]] قمری و خلافت [[مأمون عباسی]]، امام تنها ۵ سال دیگر در قید [[حیات]] بودند به طوری که ایشان تا سن ۵۲ سالگی در [[مدینه]] حضور داشتند و با [[دعوت]] اجباری مأمون از ایشان، ۳ سال را در شهرهای [[ایران]] و [[خراسان]] اقامت داشتند و سرانجام در [[سال ۲۰۳ هجری]] قمری در سن ۵۵ سالگی به دست شخص مأمون به شهادت رسیدند<ref>زندگانی چهاده معصوم{{ع}} (ترجمه اعلام الوری)، ص۴۵۲؛ الارشاد، ص۶۱۱.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۸۵.</ref>