فرشتگان نوحه‌گر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
در ماتم [[سالار شهیدان]]، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه بصورت [[تکوینی]] چه زبانی و آشکارا. از جملۀ [[نوحه]] گران بر آن [[حضرت]]، فرشتگانند. [[حضرت رسول]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ{{ع}} أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.</ref>. پیرامون [[قبر]] فرزندم [[حسین]]، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا [[روز رستاخیز]] بر او [[گریه]] می‌کنند. | در ماتم [[سالار شهیدان]]، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه بصورت [[تکوینی]] چه زبانی و آشکارا. از جملۀ [[نوحه]] گران بر آن [[حضرت]]، فرشتگانند. [[حضرت رسول]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ{{ع}} أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.</ref>. پیرامون [[قبر]] فرزندم [[حسین]]، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا [[روز رستاخیز]] بر او [[گریه]] می‌کنند. | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰
مقدمه
در ماتم سالار شهیدان، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه بصورت تکوینی چه زبانی و آشکارا. از جملۀ نوحه گران بر آن حضرت، فرشتگانند. حضرت رسول(ص) فرمود: «إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...»[۱]. پیرامون قبر فرزندم حسین، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا روز رستاخیز بر او گریه می‌کنند.
و نیز: «تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...»[۲]. فرشتگان و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در آسمان و ماهی‌ها در آب، برای مرگ حسین(ع) گریه می‌کنند. به روایت امام صادق(ع)، چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت هبوط کردند، امّا چون اذن جهاد نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا روز قیامت بر آن حضرت سوگواری کنند و رئیس آنان به نام "منصور" است[۳][۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.
- ↑ مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۱.