عقر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
==مقدمه==
==مقدمه==
'''عقر''' روستایی مستحکم و دارای [[برج]] و بارو در نزدیکی‌های [[کربلا]] بود. [[امام حسین]]{{ع}} چون در [[راه]] [[سفر]] به [[کوفه]] به آن روستا رسید، از نامش پرسید، گفتند: [[عقر]]. پرسید: این منطقه چه نام دارد؟ گفتند: [[کربلا]]. چون خواست از منطقه خارج شود، جلویش را گرفتند و در همانجا ماند، تا [[حادثۀ عاشورا]] پیش آمد<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۸، (به نقل از معجم البلدان).</ref>. در همان روستا بود که [[زهیر بن قین]] به آن [[حضرت]] پیشنهاد کرد به آن ده رفته، آنجا را سنگر [[دفاعی]] خود قرار دهند، امّا [[امام]] موافقت نکرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۴۵.</ref>.
'''عقر''' روستایی مستحکم و دارای [[برج]] و بارو در نزدیکی‌های [[کربلا]] بود. [[امام حسین]]{{ع}} چون در [[راه]] [[سفر]] به [[کوفه]] به آن روستا رسید، از نامش پرسید، گفتند: [[عقر]]. پرسید: این منطقه چه نام دارد؟ گفتند: [[کربلا]]. چون خواست از منطقه خارج شود، جلویش را گرفتند و در همانجا ماند، تا [[حادثۀ عاشورا]] پیش آمد<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۸، (به نقل از معجم البلدان).</ref>. در همان روستا بود که [[زهیر بن قین]] به آن [[حضرت]] پیشنهاد کرد به آن ده رفته، آنجا را سنگر [[دفاعی]] خود قرار دهند، امّا [[امام]] موافقت نکرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۴۵.</ref>.

نسخهٔ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰

مقدمه

عقر روستایی مستحکم و دارای برج و بارو در نزدیکی‌های کربلا بود. امام حسین(ع) چون در راه سفر به کوفه به آن روستا رسید، از نامش پرسید، گفتند: عقر. پرسید: این منطقه چه نام دارد؟ گفتند: کربلا. چون خواست از منطقه خارج شود، جلویش را گرفتند و در همانجا ماند، تا حادثۀ عاشورا پیش آمد[۱]. در همان روستا بود که زهیر بن قین به آن حضرت پیشنهاد کرد به آن ده رفته، آنجا را سنگر دفاعی خود قرار دهند، امّا امام موافقت نکرد[۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۸، (به نقل از معجم البلدان).
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۴۵.