ابن مشیع مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
(ای بقعه‌ای که در آن [[سید]] من [[وفات]] یافت، در میان تمام [[مردم]]، فرد [[بزرگواری]] چون او وجود ندارد. بعد از وفات او [[هدایت]] و [[بخشش]] منقطع گردید و [[مرگ]] به [[پیروی]] از او، [[کمالات]] را از [[جان]] ربود. ای [[قبر]]! همواره و در هر صبح و [[شام]] [[باران]] [[رحمت الهی]] بر تو ببارد؛ زیرا آن [[امام]] بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن [[سیراب]] می‌شدیم و مانند ستاره‌ای بود که از نورش هدایت می‌یافتیم. [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} وفات یافت و با وفات او، [[سیادت]] و بزرگی در [[خاک]] پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن [[مجد]] و سیادت، [[خون]] [[گریه]] کن.)<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۳.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۷.</ref> | (ای بقعه‌ای که در آن [[سید]] من [[وفات]] یافت، در میان تمام [[مردم]]، فرد [[بزرگواری]] چون او وجود ندارد. بعد از وفات او [[هدایت]] و [[بخشش]] منقطع گردید و [[مرگ]] به [[پیروی]] از او، [[کمالات]] را از [[جان]] ربود. ای [[قبر]]! همواره و در هر صبح و [[شام]] [[باران]] [[رحمت الهی]] بر تو ببارد؛ زیرا آن [[امام]] بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن [[سیراب]] می‌شدیم و مانند ستاره‌ای بود که از نورش هدایت می‌یافتیم. [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} وفات یافت و با وفات او، [[سیادت]] و بزرگی در [[خاک]] پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن [[مجد]] و سیادت، [[خون]] [[گریه]] کن.)<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۳.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۱
مقدمه
از شاعران و مرثیه‌سرایان چیره‌دست بود که مرثیه‌ای جانسوز در فراق امام رضاS دارد. يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ
(ای بقعه‌ای که در آن سید من وفات یافت، در میان تمام مردم، فرد بزرگواری چون او وجود ندارد. بعد از وفات او هدایت و بخشش منقطع گردید و مرگ به پیروی از او، کمالات را از جان ربود. ای قبر! همواره و در هر صبح و شام باران رحمت الهی بر تو ببارد؛ زیرا آن امام بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن سیراب می‌شدیم و مانند ستاره‌ای بود که از نورش هدایت می‌یافتیم. علی بن موسی الرضاS وفات یافت و با وفات او، سیادت و بزرگی در خاک پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن مجد و سیادت، خون گریه کن.)[۱][۲]
منابع
پانویس
- ↑ عیون اخبار الرضاS، ج۲، ص۶۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۷.