دین فطری در کلام اسلامی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث دین فطری است. "دین فطری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

دین فطری در قرآن - دین فطری در حدیث - دین فطری در نهج البلاغه - دین فطری در کلام اسلامی - دین فطری در عرفان اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دین فطری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• فطری بودن دین به این معنا است که با گرایش‌ها، نیازها و بُعد ثابت و ذاتی انسان هماهنگ و سازگار است و به عبارتی دیگر، تشریع با تکوین همراهی می‌کند. دین در صورتی می‌تواند در هر زمان و مکانی، وجود و بقا بیابد که با بُعد ثابت حیات انسان -فطرت- هماهنگ باشد. انسانیت انسان، به فطرت او است و اسلام، آیین فطرت است؛ بدین معنا که آموزه‌هایش با فطرت سازگار و همراه است. مهمترین علت جاودانگی آیین اسلام همین است.

منابع

• پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، فرهنگ شیعه