وحی مباشری: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==دانشنامه علوم اسلامی دفتر تبلیغات== | ==دانشنامه علوم اسلامی دفتر تبلیغات== | ||
* وحی مباشری به معنای نزول وحی بدون واسطه بر پیامبر است. | * [[وحی مباشری]] به معنای [[نزول وحی]] بدون واسطه بر [[پیامبر]] است. | ||
* وحی مباشری یا وحی مستقیم، این است که خداوند سبحان بدون هیچ واسطه بر قلب پیامبرش تجلی کرده و مفاهیم غیبی را به او القا میکند. | * وحی مباشری یا [[وحی]] مستقیم، این است که [[خداوند سبحان]] بدون هیچ واسطه بر [[قلب]] پیامبرش تجلی کرده و مفاهیم [[غیبی]] را به او [[القا]] میکند. | ||
* این نوع وحی- که یکی از اقسام وحی تشریعی است- با بروز حالاتی روحانی برای رسول اکرم | * این نوع وحی- که یکی از اقسام [[وحی تشریعی]] است- با بروز حالاتی [[روحانی]] برای [[رسول اکرم]]{{صل}} همراه بوده است: {{متن قرآن|إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلً}}<ref>«ما سخنی سنگین را به زودی بر تو فرو میفرستیم» سوره مزمل، آیه 5.</ref><ref>مهرتابان: یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه طباطبایی: صفحه (۲۰۷-۲۰۹)</ref>. | ||
* امام صادق | * [[امام صادق]]{{ع}} نیز در همین زمینه فرموده است: {{متن حدیث|کان ذلک إذا جاء الوحی و لیس بینه و بین الله ملک فکانت تصیبه تلک السبتة و یغشاه ما یغشاه لثقل الوحی علیه}} در آن هنگام که پیامبر{{صل}} مورد خطاب وحی قرار میگرفت و بین او و [[خدا]] فرشتهای واسطه نبود، بر اثر سنگینی [[دریافت وحی]]، حالت غشی نزدیک به حال [[خواب]] به وی دست میداد».<ref>التمهید فی علوم القرآن جلد ۱: صفحه ۱۰۱</ref> | ||
=== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۱
دانشنامه علوم اسلامی دفتر تبلیغات
- وحی مباشری به معنای نزول وحی بدون واسطه بر پیامبر است.
- وحی مباشری یا وحی مستقیم، این است که خداوند سبحان بدون هیچ واسطه بر قلب پیامبرش تجلی کرده و مفاهیم غیبی را به او القا میکند.
- این نوع وحی- که یکی از اقسام وحی تشریعی است- با بروز حالاتی روحانی برای رسول اکرم(ص) همراه بوده است: ﴿إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلً﴾[۱][۲].
- امام صادق(ع) نیز در همین زمینه فرموده است: «کان ذلک إذا جاء الوحی و لیس بینه و بین الله ملک فکانت تصیبه تلک السبتة و یغشاه ما یغشاه لثقل الوحی علیه» در آن هنگام که پیامبر(ص) مورد خطاب وحی قرار میگرفت و بین او و خدا فرشتهای واسطه نبود، بر اثر سنگینی دریافت وحی، حالت غشی نزدیک به حال خواب به وی دست میداد».[۳]