وحی مباشری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وحی مباشری به معنای نزول وحی بدون واسطه بر پیامبر است. وحی مباشری یا وحی مستقیم، این است که خداوند سبحان بدون هیچ واسطه بر قلب پیامبرش تجلی کرده و مفاهیم غیبی را به او القا می‌کند.

این نوع وحی- که یکی از اقسام وحی تشریعی است- با بروز حالاتی روحانی برای رسول اکرم (ص) همراه بوده است: ﴿إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلً[۱][۲].

امام صادق (ع) نیز در همین زمینه فرموده است: «کان ذلک إذا جاء الوحی و لیس بینه و بین الله ملک فکانت تصیبه تلک السبتة و یغشاه ما یغشاه لثقل الوحی علیه» در آن هنگام که پیامبر (ص) مورد خطاب وحی قرار می‌گرفت و بین او و خدا فرشته‌ای واسطه نبود، بر اثر سنگینی دریافت وحی، حالت غشی نزدیک به حال خواب به وی دست می‌داد»[۳].

منابع

پانویس

  1. «ما سخنی سنگین را به زودی بر تو فرو می‌فرستیم» سوره مزمل، آیه 5.
  2. مهرتابان: یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه طباطبایی: صفحه (۲۰۷-۲۰۹).
  3. التمهید فی علوم القرآن جلد ۱: صفحه ۱۰۱.