مقام ولی نعمت به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\؛\}\} \[\[پرونده\:(.*)\.JPG\|بندانگشتی\|right\|100px\|\[\[(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '؛ | تصویر = $1.JPG | پاسخ‌دهنده = $2 | پاسخ = $3 '
جز (جایگزینی متن - '\؛\}\} \[\[پرونده\:(.*)\.jpg\|بندانگشتی\|right\|100px\|\[\[(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '؛ | تصویر = $1.jpg | پاسخ‌دهنده = $2 | پاسخ = $3 ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - '\؛\}\} \[\[پرونده\:(.*)\.JPG\|بندانگشتی\|right\|100px\|\[\[(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '؛ | تصویر = $1.JPG | پاسخ‌دهنده = $2 | پاسخ = $3 ')
خط ۳۴: خط ۳۴:


{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌؛}}
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌؛
[[پرونده:11662.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌]]]]
| تصویر = 11662.JPG
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌]]''' در کتاب ''«[[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
| پاسخ‌دهنده = سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌]]''' در کتاب ''«[[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]»'' در این‌باره گفته‌ است:


«"وَ اَولِیاءَ النِّعَمِ" اطلاق این جمله با این هیئت و خصوصیّت که جمع مضاف است، اقتضا دارد که این خاندان اولیای همۀ نعمت‌ها باشند بر همۀ افراد. به عبارت دیگر، در هر کجای عالم هستی کلمۀ نعمت بر هر چیز و نسبت به هر موجودی صدق کند، اولیای همۀ آن نعمت‌ها، نسبت به تمامی آنان، این خاندان هستند. اولیا جمع ولیّ و به معنای متصرّف و مدّبر در امور است. امّا مقصود از اولیاء النعم بودن حضراتشان این است که ولایت و تدبیر و تولیت تمام نعمت‌ها با این خاندان است؛ یعنی مجموعۀ نعمت‌ها جزیی از اجزای عالم هستی است که تحت سیطرۀ ولایت مطلقۀ انحصاری این خاندان داخل است؛ یعنی اینان صاحب اختیارند نسبت به همۀ نعمت‌ها، به هر کسی بخواهند عنایت می‌کند و از هر کسی بخواهند دریغ می‌دارند. البتّه این اعطا و منع در سایۀ حکمت بالغه و مصلحت شامله‌ای است که حق تعالی به حضراتشان مرحمت نموده است. و ممکن است مقصود از این جمله این باشد که اعطای نعمت نسبت به هر کس، از طریق اینان و از مسیر ولایت‌شان می‌باشد، بر فرض که از شیعیان آنان هم نباشد. این مطلب دو مرحله دارد: یکی نعمت‌های عمومی است که نسبت به تمام موجودات به برکت این خاندان عنایت می‌شود؛ مثل اصل نعمت وجود و هستی و بقا و استمرار آن، و برقراری نظام احسن و مانند این‌ها. و دیگری نعمت‌های خاصّ نسبت به جمعی که دوستی این خاندان را در دل دارند، بر فرض که معتقد به امامت حضراتشان نباشند، آن‌گونه که جریان شیرین و دل‌نشین یوسف بن یعقوب نصرانی بر آن دلالت دارد.
«"وَ اَولِیاءَ النِّعَمِ" اطلاق این جمله با این هیئت و خصوصیّت که جمع مضاف است، اقتضا دارد که این خاندان اولیای همۀ نعمت‌ها باشند بر همۀ افراد. به عبارت دیگر، در هر کجای عالم هستی کلمۀ نعمت بر هر چیز و نسبت به هر موجودی صدق کند، اولیای همۀ آن نعمت‌ها، نسبت به تمامی آنان، این خاندان هستند. اولیا جمع ولیّ و به معنای متصرّف و مدّبر در امور است. امّا مقصود از اولیاء النعم بودن حضراتشان این است که ولایت و تدبیر و تولیت تمام نعمت‌ها با این خاندان است؛ یعنی مجموعۀ نعمت‌ها جزیی از اجزای عالم هستی است که تحت سیطرۀ ولایت مطلقۀ انحصاری این خاندان داخل است؛ یعنی اینان صاحب اختیارند نسبت به همۀ نعمت‌ها، به هر کسی بخواهند عنایت می‌کند و از هر کسی بخواهند دریغ می‌دارند. البتّه این اعطا و منع در سایۀ حکمت بالغه و مصلحت شامله‌ای است که حق تعالی به حضراتشان مرحمت نموده است. و ممکن است مقصود از این جمله این باشد که اعطای نعمت نسبت به هر کس، از طریق اینان و از مسیر ولایت‌شان می‌باشد، بر فرض که از شیعیان آنان هم نباشد. این مطلب دو مرحله دارد: یکی نعمت‌های عمومی است که نسبت به تمام موجودات به برکت این خاندان عنایت می‌شود؛ مثل اصل نعمت وجود و هستی و بقا و استمرار آن، و برقراری نظام احسن و مانند این‌ها. و دیگری نعمت‌های خاصّ نسبت به جمعی که دوستی این خاندان را در دل دارند، بر فرض که معتقد به امامت حضراتشان نباشند، آن‌گونه که جریان شیرین و دل‌نشین یوسف بن یعقوب نصرانی بر آن دلالت دارد.
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش