قاسط بن زهیر تغلبی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قاسط بن زهیر تغلبی در تاریخ اسلامی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قاسط بن زهیر تغلبی در تاریخ اسلامی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
«قاسط بن زهیر تغلبی»[۱] از یاران امیرمؤمنان[۲]، امام حسن[۳] و امام حسین(ع)[۴] است.
وی در جنگ صفین از فرماندهان حضرت علی(ع) بود[۵] و در دیگر جنگهای آن حضرت نیز در رکاب وی شمشیر زد[۶].[۷]
او و برادرانش مقسط بن زهیر تغلبی و کرش بن زهیر تغلبی، هر سه از اصحاب امیر المؤمنین بودند که در رکاب آن حضرت در جنگهای سهگانه شرکت داشتند. پس از شهادت علی(ع) در کوفه ماندند[۸]. چون خبر آمدن حسین(ع) را به سوی کوفه شنیدند، شب عاشورا مخفیانه خود را به امام رساندند[۹]. هر سه برادر روز عاشورا به شهادت رسیدند [۱۰].[۱۱]
منابع
- محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ تسمیة من قتل مع الحسین، شماره ۳۷؛ نام پدر قاسط را عبدالله (رجال شیخ طوسی، ص۷۹)، ذهبی (عاشورا چه روزیست، ص۲۵۳)، ظهیر (اقبال، ج۳، ص۷۸) و زهر (وسیلة، ص۹۴) نیز نوشتهاند.
- ↑ ابصارالعین، ص۲۰۰، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة.
- ↑ ابصارالعین، ص۲۰۰؛ وسیلة الدارین، ص۱۸۴.
- ↑ رجال شیخ طوسی، ص۷۹.
- ↑ ذخیرة الدارین، ص۲۲۲.
- ↑ ابصارالعین، ص۲۰۰، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۰۴.
- ↑ ابصارالعین، ص۲۰۰.
- ↑ ابصارالعین، ص۲۰۰.
- ↑ عنصر شجاعت، ج۲، ص۲۸۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۸.