هدایت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
خط ۲: خط ۲:
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[هدایت]]''' است. "'''[[هدایت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[هدایت]]''' است. "'''[[هدایت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[هدایت در لغت]] - [[هدایت در قرآن]] - [[هدایت در حدیث]] - [[هدایت در کلام اسلامی]] - [[هدایت در فلسفه اسلامی]] - [[هدایت در عرفان اسلامی]] - [[هدایت در معارف دعا و زیارات]] - [[هدایت در معارف و سیره سجادی]] - [[هدایت در معارف و سیره رضوی]] - [[هدایت در سیره معصوم]] - [[هدایت در جامعه‌شناسی اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[هدایت در لغت]] - [[هدایت در قرآن]] - [[هدایت در حدیث]] - [[هدایت در کلام اسلامی]] - [[هدایت در فلسفه اسلامی]] - [[هدایت در عرفان اسلامی]] - [[هدایت در معارف دعا و زیارات]] - [[هدایت در معارف و سیره سجادی]] - [[هدایت در معارف و سیره رضوی]] - [[هدایت در سیره معصوم]] - [[هدایت در جامعه‌شناسی اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۱۰

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث هدایت است. "هدایت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ریشه این لغت «ه‌دی» به معنای ارشاد و ارائه طریق، در مقابل اضلال و گمراه‌کردن است[۱]. برخی اهل لغت، مثل ابن‌اثیر، هدایت را به معنای تبیین و روشنگری امری بیان کرده‌اند. بر این اساس، «هادی» که از اسماء الهی است، چنین معنا شده: هوالذی بَصَّرَ عِبادَه و عَرَّفَهم طَریقَ معرفته[۲]. ولی در فرهنگ قرآن، هدایت به دو معنای عام و خاص به کار رفته: اوّلی به معنای ارائه طریق و ارشاد به مطلوب است؛ دوّمی که اخص از اوّلی است، هدایت ایصالی است؛ یعنی مؤمنین بعد از پذیرفتن هدایت اوّل، مشمول رحمت رحیمیّه پروردگار واقع شده و خداوند علاوه بر هدایت ارشادی، آنان را مرحله به مرحله تا رسیدن به مقصد هدایت می‌نماید[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ط. دار العلم للملایین، بی‌تا)، ج۶، ص۲۵۳۳.
  2. لسان العرب (ط. دار الفکر للطباعة والنشر و التوزیع دار صادر، ۱۴۱۴ ه.ق)، ج۱۵، ص۳۵۳.
  3. مفردات ألفاظ القرآن (ط. دار القلم الدار الشامیة. ۱۴۱۲ ه.ق.)، ص۸۳۵؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ط. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ ه.ش.). ج۱۱، ص۲۵.
  4. فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۵۰۱.