<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابراهیم بن ابی عمیر در تراجم و رجال]] </div>
==مقدمه==
ابراهیم بن ابی عمیر<ref>مصحف ابراهیم بن عمر است.</ref> در سند ۱ [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]]، به نقل از کتاب [[علل الشرائع (کتاب)|علل الشرائع]] آمده است: {{متن حدیث|و باسناده إلی إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَحَدِهِمَا{{عم}} فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِنَبِيِّهِ{{صل}} {{متن قرآن|فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَءُونَ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكَ}}<ref>پس اگر در برخی از آنچه به سوی تو فرو فرستاده‌ایم شک داری از آنان که پیش از تو کتاب آسمانی را می‌خواندند بپرس، به راستی حق از سوی پروردگارت نزد تو آمده است پس هرگز از دودلان مباش! سوره یونس، آیه ۹۴.</ref> قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} لَا أَشُكُ وَ لَا أَسْأَلُ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۶، ص۹۷ به گزارش از علل الشرائع، ج۱، ص۱۳۰، ح۲: {{متن حدیث|حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَحَدِهِمَا{{عم}}:...}}. </ref>؛
سند این [[حدیث]] در منبع اصلی و [[بحار الأنوار (کتاب)|بحار الأنوار]] به صورت ابراهیم بن عمیر<ref>ر.ک: علل الشرائع، ج۱، ص۱۳۰، ج۲؛ بحار الأنوار، ج۱۷، ص۸۷ - ۸۸، ح۱۶.</ref>؛ و در [[تفسیر البرهان]] به صورت ابراهیم بن عمر<ref>ر.ک: البرهان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۵۴، ح۴۹۷۰.</ref> ثبت گردیده که عنوان ابراهیم بن عمر درست است و عناوین دیگر مصحف‌اند و مراد از آن، [[ابراهیم بن عمر یمانی]] است، به قرینه روایت [[حماد بن عیسی]] از ایشان؛ زیرا [[حماد]] [[راوی]] اصل ابراهیم بن عمر یمانی است<ref>ر.ک: رجال النجاشی، ص۲۰، ش۲۶؛ رجال الطوسی، ص۱۲۳، ش۱۲۳۵.</ref> و در اسناد بسیاری از [[روایات]] هم از وی روایت کرده است <ref>مانند الکافی، ج۱، ص۶۲ (ح۱)، ۱۵۸ (ح۵)، ۱۹۱ (ح۵)، ۲۷۱ (۱) و....</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۱۸۹.</ref>
